Opinión

Debido a inestabilidade política, reflexo da sociedade actual que construímos entre todos, os problemas tenden a resolverse con boas intencións, deixando ao carón os feitos e as políticas socialmente activas.

De celebrarse novas eleccións, as cuartas en catro anos, serán a proba inequívoca dun enorme fracaso político tanto do PSOE como de UP.

Cantas voces son necesarias para que un Goberno escoite ao seu pobo?

Así o expón un recente informe da Organización para a Cooperación e o Desenvolvemento Económico (OCDE), un traballo no que os expertos na materia reclaman reducir, o mínimo, os "gastos superfluos" co obxectivo de lograr que os sistemas sanitarios sexan "máis efectivos".

De formar, como pretende, goberno en solitario, o PSOE aplicará unhas políticas semellantes ás que vén aplicando nas últimas décadas o resto da socialdemocracia europea.

A política deberían conformala a decencia, a honestidade e a responsabilidade.

Este verán, como vén sendo habitual nos últimos anos, a desconexión da política parece case imposible.

Asegúrolles que Bertolt Brecht nunca foi afeccionado do Real Valladolid nin viu un partido de fútbol un luns de decembro en Zorrilla. Eses, amigo Bertolt, si son os imprescindibles.

A valoración que facemos da mesma é que tivo luces e sombras.Cousas positivas foron que as comisións previstas constituiranse en 10 días e estarán en funcionamento na primeira quincena de xullo, onde teremos a 4ª reunión do Plenario de o  CT e presentaranse as Comisións e  comezarán a funcionar ese día.             

É obrigatorio que os futbolistas, a diferenza de calquera outra profesión, estean obrigados a publicar e practicamente verificar a súa orientación sexual?

No SUP temos claro que nunca imos perder as formas para conseguir os nosos obxectivos.

Pero realmente o problema grave non é que un alcalde cobre, senón que onde hai un alcalde hai unha Casa Consistorial, e esta si que xera uns gastos xerais.

Os bulos están a xogar un papel importante no proceso de equiparación salarial, pero, por encima de todo o que se escriba nas redes, máis aló das confabulacións interesadas ou de voces de ultratumba, están os feitos.

Este pasado sábado retornaba Pablo Iglesias ao rodo político, despois de gozar da súa baixa por paternidade de tres meses.

O futbol practicado polas mulleres ten unha excelente calidade, con figuras que destacan no terreo de xogo.

Dirase que en sistemas clientelísticos --e ata feudalísticos-- como os que aínda imperan nas nosas universidades públicas o canto á meritocracia é como un brinde ao sol. Non é o caso dos estudantes.

Quen máis secundaron o paro, minorías, non nos enganemos, foron "traballadores" da administración, normal, e os estudantes que sempre están dispostos a saltarse as clases.

Que conclusións sacar cando vemos a Casado (PP), Rivera (Cs) e Abascal (Vox) xuntos defendendo a unidade de España, contando co apoio de baróns tan significativos como Núñez Feijoo (PP), fronte a non se sabe que “inimigos da patria”, desa patria unha grande e libre?

Está a democracia libre de perigo no resto de Latinoamérica? Respéctanse en todos os estados latinoamericanos os dereitos humanos? É Venezuela o maior estado totalitario desta rexión? Por que Sánchez pídelle a Venezuela o que non lle pide a outros estados totalitarios e con vulneracións moitos máis sanguentas dos dereitos humanos?

A guerra de cifras que aínda manteñen organizadores e Delegación do Goberno de Madrid, son, unha vez máis, a evidencia palmaria de que en cuestión de participación manteñen sempre neste país, os que convocan unha manifestación e os que gobernan na cidade en que se celebra o acto.