​A vivir que son dous días!

Adóitase esperar a chegada do verán por máis dun motivo, pero non nos enganemos, especialmente por gozar duns días de vacacións que axuden a desconectar da vida diaria. Este verán, como vén sendo habitual nos últimos -son xa demasiados- a desconexión da política parece case imposible. Seguro que unha gran maioría da cidadanía si que o fixo e enviou ao mar á clase política esperando que unha gran onda a colla. Un pinchacarneiro podería facerlles cambiar as súas prioridades e deixarlles claro que o máis importante é servir ao país e non aos intereses do seu partido.

Cos acordos sen pechar para a constitución dun novo goberno en España, os líderes políticos atópanse a medio gas, cun pé nos seus despachos e outro no seu lugar de vacacións sen dicir que o están porque non cumpriron co seu "traballo". A cultura de pactos en España está aínda nuns niveis realmente vergoñosos. Ninguén cede, todos queren saír gañando. Ao final, a gran prexudicada non é outra que a sociedade que espera "grandes" cousas dos seus dirixentes. Craso erro, votar non significa dar un cheque en branco e terminouse ata dentro de catro anos, ata iso cambiou. Os catro anos cada vez acúrtanse máis; eleccións prodúcense case cada ano, estamos xa nesa fase que tanto molesta aos votantes.

A cultura de pactos en España está aínda nuns niveis realmente vergoñosos. Ninguén cede, todos queren saír gañando. Ao final, a gran prexudicada non é outra que a sociedade

Sexa como sexa, queda este agosto quente, como o foi xullo, para coñecer se ao final Pedro Sánchez decide que a mellor maneira de solucionar o tema é convocar eleccións e que a xente co seu voto "decida", é dicir, de máis votos a quen pense que neste conflito está a facelo mellor. É a solución? Iso parece, o que significa que máis dun partido a dereita e esquerda van sufrir as consecuencias.

Os últimos días de agosto van ser moi importantes para decidir os acontecementos de setembro. Bo sería que os dirixentes deste país, con ou sen vacacións -seguro que as están facendo, aínda que non o digan- fagan un esforzo en buscar unha saída a un país que está a funcionar, politicamente, a medio gas.

Un verán este en o que a incerteza política, económica e social segue o mesmo camiño de fai uns cuantos anos. Ata cando? Haberá que preguntarllo á bruxa Lola, quizais nesta ocasión acerte o resultado final.

Pero seguro que máis dun que leva 11 meses traballando dixo aquilo de "a min ninguén me vai a amolar estes días nos que eu son dono das miñas decisións". Faltaría máis, e como se di popularmente "a vivir que son dous días e xa pasou un".

A vivir que son dous días! publicouse orixinalmente en Catalunyapress.es