Hai palabras que expresan tantas cousas á vez que son dignas de non ser esquecidas. Nestes tempos onde case todo se xustifica coa legalidade para ocultar a ética, coma se estas fosen contrapostas, hai unha palabra -moitas máis- que se está deixando de utilizar, que é decencia, na súa máis amplo sentido, que exclúe o sentido mojigato que algúns queren darlle.

Open Arms rescate menores

A decencia debe ser unha das pezas importantes da sociedade. Na vida política, esta palabra está a ser polémica, polas actuacións de demasiados personaxes que fan da política un negocio de intereses. A política deberían conformala a decencia, a honestidade e a responsabilidade, pero é así? Di o filosofo e pensador español Emilio Lledó que a política debe estar constituída por persoas xustas, verdadeiras, con ideais colectivos, que non pensen nos seus amigos, que non enganen aos cidadáns, nin a eles mesmos.

Orwell chamouno 'common decency', a decencia, a infraestrutura moral básica que fan persoas de excelencia. Non é o caso da chamada clase política e dirixente. É a gran materia pendente deste país, que alguén algún día terá que poñer na mesa de debate. A cidadanía está cansada do mal exemplo de moitos dos seus políticos, o que fai que deixasen de crer neles. A rexeneración, a decencia política -tamén noutros ámbitos da sociedade é necesaria- faise máis urxente do que eles cren. A sociedade non pode estar quedar á marxe deste debate, non son meros espectadores.

Estes días, a noticia do verán está a ser a situación angustiosa que se vivindo no barco Open Arms, onde os seus 107 ocupantes -inicialmente eran 151- levan dúas semanas de angustia e desesperación pola postura do goberno italiano, que non os deixan desembarcar no porto da illa de Lampedusa. Son 107 persoas que buscan unha vida mellor nunha Europa, que eles pensan que é xusta.

A postura do ministro italiano Matteo Salvini, o populismo feito político indecente está a poñer en cuestión o papel da UE e a solidariedade dos países que a forman, amén do sentido humanitario do déspota e demagogo Salvini, que pensa que iso da decencia non vai con el. Haberá que lembrarlle que na capital de Italia atópase a sede da igrexa católica: o Vaticano. Dille algo este feito insignificante ao católico practicante que é este ministro?

A falta de decencia na política está a poñerse de manifesto tamén en situacións como estas, onde o sentido de responsabilidade, solidariedade e xustiza están a brillar pola súa ausencia, como noutras moitas situacións vividas.

A UE non pode seguir mirando cara a outro lado e deixar que sempre sexan os mesmos países quen por razóns humanitarias fáganse cargo das persoas que chegan en pateras ou en barcos de ONG: Italia, Grecia e España, mentres o resto de países adopta a postura de que o tema non vai con eles. Iso tense que terminar dunha vez. Non se pode xogar coa vida e desesperación das persoas, non son mercadorías, aínda que algúns o crean. O compromiso de solidariedade entre os países que conforman a UE debe ser real non só nos múltiples papeis que elaboran e ao final son papel mollado.