Non sempre se consegue o que algúns planifican, menos aínda cando a organización dos actos encárgase a persoas moi marcadas polo seu pasado, como se di popularmente "o pasado sempre volve", sobre todo cando o afán de protagonismo segue estando presentes nas "estrelas".

Folga 21 de febreiro 7

A pretendida folga xeral convocada por un sindicato minoritario en Catalunya, cuxo dirixente en lugar de tentar pasar desapercibido na súa vida, non facerse notar e pulgar as súas culpas polo atroz asasinato cometido tempo atrás, dedícase "" a liderar un sindicato coa bandeira de independentista e co apoio do goberno de Torra, e unha parte do Parlamento de Catalunya. Pero a cidadanía non lles seguiu o xogo, a folga de país foi ridícula, aínda que os CDR que sempre están en todas as salsas pagos? Fixéronse notar para seguir amolando á cidadanía. Nin as ameazas, os insultos, as queimas de pneumáticos, nin as súas caras tapadas, moi valentes os nenos, atemorizaron ás xentes que non quixeron sumarse á folga de "país", cuxo goberno ten outras prioridades diferentes á cidadanía.

Quen máis secundaron o paro, minorías, non nos enganemos, foron "traballadores" da administración, normal, e os estudantes que sempre están dispostos a saltarse as clases, tamén normal, fixémolo case todos nesa etapa da vida. O que habería que aclarar é se a eses funcionarios que decidiron libremente sumarse á folga particular, váiselles a descontar o diñeiro por non traballar, como adoita suceder cando non se traballa. Igual, como conta co apoio da Generalitat, pásanllo por alto e a final de mes cobran igual pola súa contribución á "causa". O mesmo que aos nosos gobernantes que levan sen traballar para o que foron elixidos demasiados días. Din que hai que ser consecuentes coas accións que levan a cabo, pois iso, que lles resten das nóminas os días que non traballan. Desta maneira, poderanse pagar todos os diñeiros extras que a folga particular ha xerado: horas extras de mossos d'esquadra, garda urbana, ambulancias, etc. Sumados todos estes gastos, é unha pasta gansa que diría un castizo. Farano? Non sufran por coñecer a resposta, seguro que non. Son gastos patriotas pagados tamén polos que non o son.

Non só as palabras teñen significado, os silencios tamén, nesta xornada de picada independentista, os silencios dos outros sindicatos, institucións e partidos políticos constitucionalistas foron moi significativos O que cala outorga? Ou o medo ás etiquetas producen silencios.

Ter como compañeiros de viaxe aos antisistemas, os CDR, darse a brazos cos ex etarras, eses que puxeron bombas en Catalunya e mataron a persoas, que teñen as mans manchadas, non é unha boa estratexia É que se volveron majaras? Iso parece.

Menos folgas particulares, máis traballar, que este país, Catalunya, necesita volver aos primeiros postos da lista e como exemplo de país moderno, motor e exemplo para o resto de España, como sempre fora ata que os intereses duns, envolvidos nunha bandeira, un falso patriotismo e xogando cos sentimentos, levárona a esta situación na que se atopa: marcha de empresas, inseguridade para investir, goberno que non goberna, unha sanidade con moitos problemas pola falta de investimento, servizos ás persoas deteriorados e unha longa lista de cousas que só se resolve ocupándose delas, non doutras cousas.