Política

Cos avances na vacinación e, por caso, a progresiva desescalada das máscaras, entramos, despois de case ano e medio de pandemia, nunha maior normalidade que repercutirá positivamente tanto na convivencia e na vida cotiá como na marcha da economía.

Non me cabe a menor dúbida de que a combinación dunha estratexia de esquerdas, como a expresada polo portavoz de ERC, cunha táctica negociadora e dialogante como a sucesiva polos nacionalistas vascos do PNV, permitiría hoxe que o soberanismo galego tivese un maior protagonismo político tanto en España como en Galicia.

Benvido sexa tamén, por parte das forzas independentistas catalás, a aceptación da evidencia de que o escenario político actual en España non é o mesmo que cando a DIU (outubro do 2017).

A pesar diso, e contra toda lóxica, os maiores inimigos á concesión dos indultos poden estar no interiordelPSOE. Nunha vella garda que non parece ser quen nin de "perdoarlle" a Pedro Sánchez e os seus apoios que os derrotaban democraticamente nas batallas internas nin de entender que o seu tempo político xa pasou, polo que deberían dar un paso atrás e deixar que as novas xeracións gobernen e dirixan o partido como asi quere a maioría dos militantes e simpatizantes do mesmo.

A través de colaboracións con medios de comunicación e opinión galegos expresei a miña gran preocupación polos importantes déficits que aínda esconde a democracia en España e Galicia cando, por caso, xa pasaron case cincuenta anos da morte do máximo responsable dunha das ditaduras máis crueis e sanguinarias do século XX. Un destes déficits é a ausencia dunhas dereitas autenticamente democráticas, firmemente comprometidas coa liberdade, a xustiza e os dereitos humanos.

O Supremo espera que a finais desta semana póidase emitir o informe sobre o indulto dos políticos encarcerados polo 'procés' en Cataluña. Por agora, todo parece indicar que este informe emitirá unha resolución contraria a concederlles a medida de graza, segundo advirte as fontes xurídicas.

Así se puxo en evidencia como, a pesar dos anos de democracia transcorridos, a coroa (xefatura do estado), lonxe de ser exemplar, era un niño de corrupción, que en relevantes aparellos do estado como por caso o poder xudicial e as chamadas "cloacas", seguían gozando dun gran poder familias dun indiscutible pasado franquista, que o gran capital (a oligarquía financeira e inmobiliaria xunto aos grandes oligopolios) seguía dominando a economía dunha maneira absolutista tal que favorecía tanto a unha gran desigualdade na distribución das rendas creando un estado de benestar moi pobre, que o poder do estado mantiña unha distribución territorial enormemente desigual e favorable ao centralismo madrileño, que o sistema de partidos vixente (o bipartidismo) non representaba adecuadamente os intereses da maioría da poboación ("non nos representan").

Porque tal e como está a situación, ter o poder non é facer cousas polo ben dos cidadáns, senón facer o que nos deixen facer as leis europeas que moitos descoñecen e coas que poucos se identifican.

O 'Informe Xabarín' presentado esta mañá pola Mesa pola Normalización Lingüística evidencia o “solar” ao que se enfronta o público novo galego, que non pode gozar de programas dirixidos á súa idade na lingua do seu país.

Comportamentos que poñen en evidencia a relación que aquelas manteñen entre cargo público e beneficio privado e que favorecen o auxe dos partidos de extrema dereita como, por caso, sucede en España con VOX. Condutas que fan pensar na corrupción como un problema sistémico do capitalismo actual.

Unha desigualdade que ten a súa cenit nas fases recesivas cando os despedimentos son maiores entre as mulleres que entre os homes ("o desemprego e a precariedade teñen cara de muller" berraban nas manifestacións do día 8).

Un impacto que se reflicte tanto na caída da produción, a actividade e o emprego, como no crecente número de familias que teñen enormes dificultades para chegar a fin de mes e no crecemento da desigualdade e a pobreza que está a alcanzar cifras xamais coñecidas na democracia.

Teodoro García Egea, secretario xeral do PP, asegurou este luns nunha entrevista para a Cadea Cope que o PSOE aceptou unha das condicións impostas polos líderes da oposición no proceso de renovación o Consello Xeral do Poder Xudicial. Con todo, esa afirmación difire da versión de Moncloa.

A moción de censura presentada onte en Ribadavia provocará a renovación do goberno municipal grazas á alianza entre PSdeG e Ribeiro en Común. Unha alianza á que se podería sumar proximamente o BNG e que permitirçia aprobar os tan ansiados orzamentos.

A polémica ao redor da conversación filtrada nun chat de militares retirados segue provocando novas reaccións, nesta ocasión dun grupo de militares en activo que fixeron público o seu apoio aos responsables da conversación, na que afirmaba que había que “empezar a fusilar a 26 millóns de fillos de puta”. 

Se a memoria non me engana, é a primeira vez que a esquerda abertzale (neste caso BILDU) dálle o voto positivo a unha actuación do goberno español. E non a unha actuación calquera, xa que se trataba, como sinalaba, dos Orzamentos do estado para o ano 2021.

Está fóra de toda dúbida que coa aprobación dos Orzamentos 2021 abriuse en España a porta tanto a un novo ciclo como a un reagrupamento novo dos actores no escenario político español. Os datos que avalan esta afirmación son contundentes.