Política

A pesar dos atascos citados non me cabe a menor dúbida de que se o BNG avanza polo camiño debuxado na XVIII Asemblea Nacional -que pode finalizar sendo histórica- algo empezará a cambiar en Galicia para ben das clases populares que son maioría no país pero que levan moito tempo esquecidas polos poderes públicos.

Que o PSdeG-PSOE non está debidamente preparado para gañar unhas eleccións autonómicas como, por caso, parece confirmar a evidencia de que despois de 12 convocatorias electorais o PSdeG-PSOE só una (1)  alcanzou a Presidencia da Xunta de Galicia pola vía electoral, por certo e en coalición, a pesar dos continuos cambios de candidato (11).

A portavoz nacional do BNG, Ana Pontón, anunciou que se volverá a presentar para encabezar a candidatura interna e liderar a formación nacionalista, co "reto" de gañar a Xunta en 2024, porque "por primeira vez", proclamou, a formación nacionalista está en "condicións de disputar a hexemonía ao PP". "Fose un erro maiúsculo e un lastre para o reto que temos por diante non facer un alto no camiño", exclamou, antes de afirmar:  "Seguir coma se nada, non era unha opción".

A estas alturas de la legislatura hay algo más que evidente: el futuro del gobierno español de turno (PSOE/UP) está más en sus propias manos que en las de la oposición (PP/Vox) que solo llegará al gobierno si aquel se hace el haraquiri o se produce una hecatombe que, hoy por hoy, no se ve en el horizonte.

Un partido que aproveita a súa condición de maioría absoluta para crear un escenario, claramente explicito no citado regulamento, no que o debate político tanto favoreza descaradamente o lucimento persoal do Presidente da Xunta canto lle dificulte a oposición aos seus labores de fiscalización da acción de goberno e de confrontación das distintas alternativas.

A Asemblea do BNG está enfocada a gañar en 2024, aínda que Ana Pontón aínda garda silencia coa súa candidatura

Se en Cataluña os efectos negativos destas malas lecturas parecen evidentes, como por caso reflíctese na importante perda de apoios por parte do soberanismo (640.000 votos entre as eleccións de 2017 e 2021), tanto por cansazo do seu electorado  como polo crecer doutras forzas por caso o PSC (que foi a forza máis votada nas últimas eleccións) e VOX, quen apareceu no escenario catalán por primeira vez.

Revisións que, na opinión de quen isto escribe, non implican necesariamente renuncias nos obxectivos a longo prazo, senón modular os discursos e os programas en función dos colectivos cuxo apoio se procura para así alargar a base social.

Esta semana arrinca o curso político en España coa escalada do prezo da luz como un dos temas candentes da actualidade política. As críticas ao PSOE chegan tanto desde a oposición como desde os seus socios. O pasado 25 de agosto a factura marcou un novo máximo histórico e superou os 122,70€ de media.

Soflamas de odio que atacan comportamentos e gustos que non casan coa cultura nacional católica: por caso, non podemos comprobar que con motivo da aprobación por parte do goberno español da Lei trans, que busca frear o acoso e a discriminación que sofre o colectivo LGTB, as agresións e os ataques homófobos están a crecer ("en España pasamos de dar malleiras aos homosexuais a que agora estes colectivos impoñan a súa lei").

Recentemente tivemos unha nova mostra desta realidade cando no Parlamento español e desde a tribuna de oradores o portavoz do Partido Popular (PP), señor Casado, afirmaba que "a Guerra Civil foi o enfrontamento entre os que querían a democracia sen lei e os que querían a lei sen democracia".

Cos avances na vacinación e, por caso, a progresiva desescalada das máscaras, entramos, despois de case ano e medio de pandemia, nunha maior normalidade que repercutirá positivamente tanto na convivencia e na vida cotiá como na marcha da economía.

Non me cabe a menor dúbida de que a combinación dunha estratexia de esquerdas, como a expresada polo portavoz de ERC, cunha táctica negociadora e dialogante como a sucesiva polos nacionalistas vascos do PNV, permitiría hoxe que o soberanismo galego tivese un maior protagonismo político tanto en España como en Galicia.

Benvido sexa tamén, por parte das forzas independentistas catalás, a aceptación da evidencia de que o escenario político actual en España non é o mesmo que cando a DIU (outubro do 2017).

A pesar diso, e contra toda lóxica, os maiores inimigos á concesión dos indultos poden estar no interiordelPSOE. Nunha vella garda que non parece ser quen nin de "perdoarlle" a Pedro Sánchez e os seus apoios que os derrotaban democraticamente nas batallas internas nin de entender que o seu tempo político xa pasou, polo que deberían dar un paso atrás e deixar que as novas xeracións gobernen e dirixan o partido como asi quere a maioría dos militantes e simpatizantes do mesmo.

A través de colaboracións con medios de comunicación e opinión galegos expresei a miña gran preocupación polos importantes déficits que aínda esconde a democracia en España e Galicia cando, por caso, xa pasaron case cincuenta anos da morte do máximo responsable dunha das ditaduras máis crueis e sanguinarias do século XX. Un destes déficits é a ausencia dunhas dereitas autenticamente democráticas, firmemente comprometidas coa liberdade, a xustiza e os dereitos humanos.

O Supremo espera que a finais desta semana póidase emitir o informe sobre o indulto dos políticos encarcerados polo 'procés' en Cataluña. Por agora, todo parece indicar que este informe emitirá unha resolución contraria a concederlles a medida de graza, segundo advirte as fontes xurídicas.

Así se puxo en evidencia como, a pesar dos anos de democracia transcorridos, a coroa (xefatura do estado), lonxe de ser exemplar, era un niño de corrupción, que en relevantes aparellos do estado como por caso o poder xudicial e as chamadas "cloacas", seguían gozando dun gran poder familias dun indiscutible pasado franquista, que o gran capital (a oligarquía financeira e inmobiliaria xunto aos grandes oligopolios) seguía dominando a economía dunha maneira absolutista tal que favorecía tanto a unha gran desigualdade na distribución das rendas creando un estado de benestar moi pobre, que o poder do estado mantiña unha distribución territorial enormemente desigual e favorable ao centralismo madrileño, que o sistema de partidos vixente (o bipartidismo) non representaba adecuadamente os intereses da maioría da poboación ("non nos representan").

Porque tal e como está a situación, ter o poder non é facer cousas polo ben dos cidadáns, senón facer o que nos deixen facer as leis europeas que moitos descoñecen e coas que poucos se identifican.

O 'Informe Xabarín' presentado esta mañá pola Mesa pola Normalización Lingüística evidencia o “solar” ao que se enfronta o público novo galego, que non pode gozar de programas dirixidos á súa idade na lingua do seu país.