A repartición de poder aprobado supón que Alemaña, co apoio dos seus satélites (Austria, Finlandia, Países Baixos), e Francia seguen controlando os auténticos poderes lexislativo e executivo europeos
O presidente en funcións, Pedro Sánchez, ceou a noite do venres con cinco líderes europeos encargados de iniciar as negociacións.
Barcelona e Madrid foron, esta vez, as estrelas da pelexa estelar entre un socialismo moi táctico e as súas dúas bestas negras: a dereita popular cos seus dous apéndices e, por suposto, o independentismo.
A premonición preelectoral de que os euroescépticos xenófobos, populistas, ultranacionalistas (con e sen estado) ou os parafascistas de extrema dereita poñerían en almoneda á UE non se materializou.
Nicolás González Casares e Francisco José Ricardo Millán Mon, polo PSOE e polo PP respectivamente, serán os presentantes da comunidade en Europa, onde non estará Lídia Senra e onde Ana Miranda aínda podería alcanzar un escano.
Como segunda forza quedarí o Partido opular, con entre 11 ou 12 escanos.
As listas dos partidos españois teñen un 51,15% de homes e un 48,84% de mulleres.
Un estudo evidencia que os españois teñen pouco interese polos comicios ao Parlamento Europeo.
O Eixo Atlántico impulsa un novo concepto para poñer en valor o turismo, o patrimonio natural e cultural dos territorios de fronteira.
O verdadeiramente esperanzador para aqueles que anhelamos a continuidade do Reino Unido no proxecto de europeización en marcha é que se fale dun segundo referendo.
O auxe dos gobernos antieuropeos e a riada de ultras que ocupan as rúas queren facer desaparecer das nosas vidas as ideas liberais que herdamos dos Pais fundadores e que nos mantiveron en paz tras unha post-guerra angustiosa.
Steve Bannon gañouse por dereito propio a reputación de ser un eficaz ideólogo do trumpismo global.
O problema non é de España, é un problema de Europa ao que ten que facer fronte.
Hai que superar os enfoques cortoplacistas que só perseguen solucións temporais para saír do paso.
Italia, terra de xenios innovadores nas artes e as ciencias afronta momentos políticos e económicos complexos.
O escenario internacional estívose infestado de incertezas.
Berlusconi non foi candidato nas eleccións do 4 de marzo porque foi condenado por fraude fiscal, falsidade contable e apropiación indebida.
Algúns lle consideraban como representante dos intereses dos patanes (rednecks) estadounidenses, pero Donald Trump está a resultar ser o máis listo da clase.
Só un escenario semellante supera esta maldición independentista: a programación de TV3, que nos martiriza a cada pouco coas campañas dos presos, a república inconclusa, e os mitins dos bos cataláns.
Sobre as proporcións do éxito e do impacto social que tiveron as Erasmus podería formularse a seguinte pregunta: quen non coñece na súa familia ou contorna cidadá máis próxima a alguén que pasase un ano estudando na estranxeiro mercé ao programa impulsado por Marín?