A premonición preelectoral de que os euroescépticos xenófobos, populistas, ultranacionalistas (con e sen estado) ou os parafascistas de extrema dereita poñerían en almoneda á UE non se materializou. Europa non está en poxa. En realidade, dúas de cada tres eurodeputados electos queren unha UE cada vez máis unida, tal e como auspiciaron os pais fundadores no Tratado de Roma de 1957.

Con 20 do total de 54 eurodeputados elixidos en España, o PSOE desbanca nítidamente ao PP (12) como primeira forza con maior apoio cidadán. Estes resultados a nivel español non só confirman o envorco político que se produciu nas eleccións xerais do pasado 28 abril, senón que o incrementa. Se a distancia entre os dous partidos nas últimas eleccións xerais foi de 10 puntos porcentuais, nas eleccións europeas o diferencial aumentou ata os 13 puntos. Un de cada tres electores españois votou polos candidatos socialistas ao Europarlamento.

No contexto continental, e a pesar de que se especulaba con que os opositores ao proceso de Europeización poderían ser chegar a ser un de cada tres electores, ao final as previsións minguaron tales previsións a pouco máis dun de cada cinco. Estas cifras son máis acordes cos resultados do último Eurobarómetro que validaba un optimismo europeísta incuestionable: case sete europeos --sen contar aos británicos aínda enfrascados na súa dúbida hamletiana do Brexit-- afirmaban que os seus países beneficiáronse da integración europea. Incluso unha maioría reducida de británicos era da mesma opinión respecto a os beneficios achegados pola UE. Para eles preséntase agora un escenario indeseado e desgarrador como sería a saída abrupta do Reino Unido antes da data límite do próximo 31 de outubro.

Sexa como for, é seguro que os intentos de Trump e Putin redobraranse a fin e efecto de erosionar á UE con todo tipo de añagazas e presións políticas e económicas. A tal fin encamíñase a ofensiva ideolóxica reaccionaria de persoais como Steve Bannon. O antigo conselleiro áulico de Trump, un dos maiores acredores da súa vitoria presidencial, áchase agora instalado e facendo proselitismo en Europa. A súa estratexia non é outra que contribuír coas súas ideas para destruír o proxecto europeo e con iso o Modelo Social Europeo que lexitima a converxencia europea entre os seus diversos países. Un modelo que se sustenta no noso universo de valores de liberdade, igualdade e solidariedade. As propostas de Bannon, encarnadas en Cásaa Banca polo Donald Trump, non van dirixidas tanto a cambiar o mundo, senón a posuílo. Para iso pouco importa que se propaguen verdades, medio verdades ou simplemente mentiras (fake news). Todo sexa en aras da conservación do poder político e a preservación dun capitalismo de casino que achega dividendos corporativos a curto prazo e destrución planetaria para un futuro incerto.

A pervivencia de conquistas cidadás europeas como son os nosos sistemas públicos de pensións, de educación e sanidade, ou de servizos sociais universais depende en boa medida da renovada maioría de europarlamentarios europeístas. Eles deben ser firmes en rehuir os cantos de sirena dunha globalización neoliberal que, como moi acertadamente asevera o filósofo Michael Sandel, incrementou exponencialmente a desigualdade, favorecendo aos de arriba e subordinando aínda máis ás clases traballadora e media.

As eleccións reafirmaron a vixencia dos retos que confronta o proceso de Europeización. Estes son formidables, da mesma maneira que titánica cabe interpretar a resistencia política do Vello Continente a ser engulida entre o sistema capitalista anglo-norteamericano e o postsoviético imperialismo ruso. E é que Europa quere máis Europa.