Catalunya

Alguén, lendo este título, pode pensar que hoxe vou falar da indisolubilidade do Estado español, da ilegalidade dun referendo de independencia en Cataluña ou de que hai que respectar custe o que custe o disposto pola Constitución española. Pois non, en absoluto.

O presidente da Generalitat, Carles Puigdemont, anunciou a data do referendo para o día 1 de outubro. 

Se todo transcorre segundo o previsto, os Grandes Tribunais terán traballo arreo, pero tamén os pobres funcionarios e sobre todo... os Mossos, quen, de súpeto, convertéronse na forza de choque do Estado.  

Foi o secretario xeral electo do PSOE o que chamou ao presidente do Goberno para falar por primeira vez desde as primarias.

Avisa das consecuencias "traumáticas" da independencia como saír da UE | Pecha a porta a un concerto económico para Cataluña. 

Os empresarios do Círculo de Economía dirixíronse ao President para que acceda a acudir ao Congreso para reivindicar as súas ideas e sentar a pactar con Rajoy un futuro común, como xa fixo con enorme sabedoría política o PNV.

Cando se resolva este penoso calvario, se gaña a política andaluza, a máis dun dos que agora lle puxeron proa, verémolo correndo para colocarse nun lugar no que a súa mala conciencia poida disimular co coñecido sorriso do Xudas de quenda.

Cando chegan unhas eleccións, a maquinaria dos partidos políticos ponse en marcha. Hainos con diñeiro e os que andan a velas vir.

Pois si, estivo Mariano e prometeu que ,"esta vez si" enviará a este territorio en plena guerra civil uns catro mil millóns en investimentos destinados sobre todo á obra pública.

A sociovergència existe e con ela a trama para corromper de converxentes e socialistas. Díxoo Maciá Alavedra.......palabra de Deus.

Os que esperaban unha condena moito máis dura do TSJC --que presidiu o Maxistrado Jesús María Barrientos--, quedaron cos fuciños dunha cuarta.

É incomprensible que xente que herdou unha Democracia consolidada, pretenda transformala agora nun estado bolivariano pero á catalá. 

Todos os xornalistas soñamos, como os descubridores das Américas, con atopar a cidade do Dourado que, na nosa 'estraña linguaxe', chámase a exclusiva, que moitos confunden coa 'primicia', ou sexa, o scoop anglosaxón, que é máis habitual na nosa profesión.

A Fiscal Ana Magaldi non se engurrou e dixo con claridade e valentía que a ela, o outro día, lle chamaron"merda, fascista, vaite de Catalunya, fóra!" porque o coro de nenos cantores de Mas a tomou con esta defensora pública e a institución que representa, tralo xuízo celebrado na Audiencia de Catalunya. 

Ninguén sabe como vai acabar esta maldita pelexa á que estamos a asistir nesta Catalunya que tanto queremos e que tanto nos doe. E ao dicir NOS, refírome a todos os que pensamos igual ou diferente sobre o tedioso 'proces' que nos colocou enfronte a uns dos outros.