Din os estudiosos do idioma castelán que o soneto con estrambote ten unha intención ou, se prefire, un carácter humorístico. Miguel de Cervantes, profeta indiscutible do español en todo o mundo, usouno nun famoso poema dedicado ao Túmulo de Felipe II en Sevilla, que finaliza coa famosa frase do "valentón" que serve de titular a este modesto artigo, que ten como primeiro protagonista o Presidente do noso Goberno, Don Mariano Rajoy, quen recentemente volveu visitar Catalunya para culminar o que foi o traballo de varios meses do seu Delegado nesta comunidade ou nación, segundo desde que parte da trincheira se mire, Don Enric Millo, quen logrou encerrar nunha sala, coa que está a caer, o 90 por cento do empresariado catalán para que, mesmo riseiros, escoitasen o seu xefe vindo especialmente desde Madrid, o cal non é un feito de menor contía.

E é aquí cando o xornalista deixa de ser protocolariamente educado e abandona o Don e pasa ao Dan, que é o que a Vds. lles pode interesar. Pois si, estivo Mariano e prometeu que, "esta vez si", enviará a este territorio en plena guerra civil uns catro mil millóns en investimentos destinados sobre todo á obra pública. E o que é mellor, o seu Ministro de Facenda deixou caer que está polo labor de aliviar a débeda da Generalitat, que xa sae de nai, de pai e ata de toda a familia numerosa da película que protagonizase o gran, pero moi esquecido, Pepe Isbert. Naturalmente, ningún dos protagonistas do Govern Puigdemont o creu e se lle preguntásemos á xente, incluídos os que non somos independentistas, tampouco.

Os empresarios, en cambio, refírome aos de Catalunya naturalmente, que sempre beberon da fonte do avellano, ou sexa do BOE, parece ser que si, que quedaron coa copla, seguramente porque levan uns cantos anos sedentos da auga miragreira que proporciona o Goberno do Reino. E tamén porque están coma moitos de nós ata os melindres dun procés que non termina nunca e polo que tanto pelexamos os uns cos outros, incluso familiarmente.

Como nacín galego e me honro en editar en Galicia outro diario irmán de CatalunyaPress para que Vds. o teñan, queridos lectores cataláns, presente nas súas oracións chamado GaliciaPress, sei, de boas fontes galegas, que Rajoy cando falaba do maná catalán, tiña o seu embaixador en Bruxelas traballando bravamente para que a Oficina Europea do Medicamento, que tanto agardan en Barcelona, veña definitivamente a España pero coa cláusula secreta de que acabe instalándose en Galicia. O cal non está nada mal, sobre todo para a biografía galega de Mariano Rajoy Brey que pasaría á historia da súa tamén nación-comunidade por un feito semellante ao que fixo que esta semana se celebre en Sevilla o 25 aniversario da chegada do AVE a España desde Andalucía, grazas a outro Presidente do Goberno chamado Felipe González.

Naquel histórico momento todos sabiamos, ata eu mesmo que non son experto en ferrocarrís, que o AVE máis rendible sería o que unise Barcelona con Madrid, algo que logo se puido demostrar cos números encima da mesa, pero claro, Felipe, o do clan da Tortilla, quería deixarlle aos seus paisanos un "detalle" que lles devolvese o orgullo de sentirse andaluces e, de paso, reenganchalos co futuro. Polo que parece, Mariano escolleu o mesmo camiño e ata é posible que acabe saíndo coa súa. Así que o do seu paso por Catalunya é dar cunha man, a de diante, o pan, e coa outra, a de atrás, ensinar os peixes.

E polo demais, como escribiu Cervantes, moito me temo que logo "miró al soslayo, fuese y no hubo nada..."

Publicado originalmente en CatalunyaPress.