Discurso errado

Foi un discurso errado, porque a audiencia presente no patio de Butacas do Liceo non necesitaba ser convencida polo presidente do Goberno de España de que Catalunya o que necesita é atoparse a si mesma nestes momentos da historia en que cambiar o rumbo e pactar o futuro faise imprescindible se é que queremos ter un futuro medianamente pacífico e de progreso. Son tantas as pedras que supremacistas e salvadores da patria están a poñer no camiño que, agora mesmo, fáisenos difícil mirar con optimismo o tempo dos pos-indultos que sentíndoos como necesarios por unha banda moi importante do electorado, nada nos indica que, unha vez concedidos, sirvan para algo, xa que as posicións das dúas partes enfrontadas entre si non se van a reconciliar  e moito menos deixarnos vivir en paz os próximos dous anos.

O presidente do Goberno, Pedro Sánchez no seu discurso no Liceo/ @EP

Se foi boa ou mal a idea a escenificación do Teatro do Liceo, saberémolo pronto, porque o odio cerril que os independentistas e tamén as hordas do PP téñenlle ao presidente do Goberno, vai quentar tanto á xente, que nin desexando esta irse de vacacións e quitarse as máscaras, apenas van poder facelo en paz porque moitos dun lado e outros tanto do outro, van tentar amargarnos a vida a case todos con eslóganes que nos van a lembrar aqueles tempos previos á guerra civil do 36 nos que o odio contaminou ás dúas Españas porque a liberdade doutros presos cataláns encorajinó á dereita e destruíu a paz e o acougo en toda España.

Para que se fagan unha idea aproximada da que nos espera, fixar na dureza dos insultos que os manifestantes que se concentraron fronte ao Liceo proferiron aos patricios da Sociedade civil catalá que foran a escoitar as propostas dun Sánchez que querendo parecer valente tan só trasteó a muleta para mostrar unha faena de aderezo, como dirían os bos taurinos, pero non para matar o touro, senón para devolvelo vivo aos currais.

Como todo o mundo sabe, os constitucionais non podemos ir ao Liceo porque nin herdamos palcos nin tampouco podemos permitirnos ese luxo co que agora custa a luz e a gasolina. Alguén debía haberllo devandito ao Presidente e de paso recodarle, que os votos que recibiu Illa non serven para nada aos que aquí viven e entregáronllos xenerosamente ao PSOE habemos  visto como, unha vez máis, como os perdedores electorais se ciscaban  os resultados mentindo ao asegurar que agora que son maioría e que cos seus deputados fan  o que lles vén en gana, con indultos ou sen eles, porque así lle convén ao inquilino da Moncloa.  

Ou sexa, que como a Virxe de Lourdes non faga un milagre, aquí non se pon de acordo nin Deus.