A ver quen é o guapo que agora arranxa isto

A carta de Rajoy a Puigdemont abriu definitivamente o melón do "desencontro final" que, nas últimas horas, acirraron varios membros do Goberno de Madrid coa axuda inestimable --como non!-- do Grupo Prisa (coma nos mellores tempos de Felipe). 

Para abrir boca, confirmouse a prisión incondicional para "o máis listo" do Círculo Virtuoso blaugrana, o ex presidente do Barça Sandro Rosell ao cal, como por casualidade, se lle detivo precisamente agora, cando A Folla de São Paulo leva anos contándonos os seus negocios, presuntamente ilícitos, co poderoso pope do futbol brasileiro Ricardo Terra Teixeira, que segue esperando coa alma nun puño a que Rosell non cante, para así evitar a "pequena molestia" de que o FBI non o leve a Estados Unidos, onde poderían caerlle un xeneroso número de anos no cárcere.

E como todo na vida non é só branco nin tampouco exclusivamente en negro, os empresarios do Círculo de Economía, vendo encima a que nos vai caer, xa acudiron ao quite, para pedir publicamente a Puigdemont e Rajoy --aproveitando as Xornadas de Economía que comezaron en Sitges-- que entren en razón, e enterren a machada de guerra, atopando de novo a vía do consenso, que ambos perderon, Deus sabe cando e onde.

E para facerse cribles, primeiro, dirixíronse ao President da Generalitat, para que acceda a acudir ao Congreso para reivindicar as súas ideas, e a continuación, a sentar a pactar con Rajoy un futuro común, como xa fixo con enorme sabedoría política o PNV.

Naturalmente, ninguén a estas alturas do conflito cre que o dirixente catalán e os seus se deixen convencer por tanta lóxica empresarial, por moi catalá que esta sexa, porque xa chegaron demasiado lonxe e o President, dános a sensación de que ten vocación de mártir.

Así que, coa calor que fai e a tensión que se acumulou, vémonos todos metidos nunha axfisiante ruela sen saída, da que ninguén vai saír gañando e tras a cal se esconde un inmenso deserto de incomprensión que vai durar moitos anos, para desgraza de España e sobre todo de Catalunya.

Oxalá nos equivoquemos, pero a presente pinta que xa é un dramón tipo Ama Rosa e o futuro... aínda peor. A ver quen é o guapo que agora arranxa isto... sen baixar do burro, claro.

Artigo publicado orixinalmente en Catalunyapress.