Todos os xornalistas soñamos, como os descubridores das Américas, con atopar a cidade do Dourado que, na nosa 'estraña linguaxe', chámase a exclusiva, que moitos confunden coa 'primicia' ou sexa o scoop anglosaxón, que é máis habitual na nosa profesión. Xa que no primeiro caso chegas só á meta da actualidade, e no segundo sácaslle media cabeza ao teu inmediato seguidor, que correu un pouco menos que ti para contarlle á audiencia o que pasou en determinado asunto.

Cando os socialistas de Felipe González mandaban no Goberno de España, as grandes exclusivas quedábaas o Grupo Prisa. E todos tiñamos que comprar El País ou escoitar a SER se queriamos saber de segundo que temas, que deberían ser do dominio de todos os medios de comunicación, xa que afectaban a millóns de persoas. Agora, con tanto desaxuste parlamentario, esas exclusivas xa non son patrimonio do editor Cebrián, antes Don Jesús de Polanco, senón dos gurús que van a tele faladoiros, engraxados previamente polo mundo das finanzas ou a área secreta da política española.

En Catalunya, nese tema en concreto, os diarios dixitais imos bastante máis atrasados. Vímolo fai escasas vinte e catro horas, cando o diario do Conde de Godó, ou sexa La Vanguardia, sacou adiante a exclusiva do 'xantar do gatillazo' que protagonizaron nas dependencias da Moncloa a parella Rajoy-Puigdemont no mes de Xaneiro, do cal só souberon os detalles os 'business' da redacción que dirixe Marius Carol.

Como o tema era de claro interese xeral todos os diarios reproducímolo a continuación citando a fonte, "primeiro é o cidadán e despois o noso orgullo profesional ferido", no medio do orgasmo de satisfacción de todos os que traballan ou colaboran co diario do Grande de España, coma se "a manobra politico-empresarial" que houbo detrás da publicación da noticia non desprendese o mal cheiro que teñen certas accións de guerra sucia, nas que todos resultamos ser parvos, incluída a portavoz Munté e o popular Albiol, mentres o listo de quenda goza da virtude da premonición ou mesmo dunha inalcanzable superioridade profesional.

E é que nisto do 'procés', o Grupo Godó no sector privado, e TV3 no público, compiten cos demais medios de comunicación cataláns cunha notable desvantaxe ao seu favor, xa que a eles sempre lles chegan as exclusivas do poder, como tamén se lles engorda a súa conta de explotación como consecuencia do traballo que realizan. E a que vén a cousa precisamente agora, diranme Vds.? Pois a que, de cando en vez, como nesta ocasión, hai que lembrarllo aos nosos admirados colegas, aínda que lles entre a risa frouxa ao lelo. Porque o que se está xestando coa súa valiosa e insuperable colaboración durante estes anos, aquí en Catalunya, está a entrar no seu tramo final co consecuente desenlace, que se resulta bo para todos os cataláns, será estupendo, pero e se non é así? a quen haberá que pedirlle explicacións? aos políticos só, ou tamén a quen manexou o 'procés' coma se tan delicado asunto, para nosa futura convivencia, fora unha moi saborosa fonte de negocio?

Polo demais, parabéns pola nova exclusiva gobernamental. Ah! e felicidades ao señor Rillo, Delegado do Goberno, que se sabía do que estaba a falar, polo menos a súa xefa non o deixou en ridículo como á Señora Munté e ao Señor Albiol.