Vox

O presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo, respondeu o líder de VOX a partir das preguntas de Galiciapress. “Dicir que Feijóo é ‘nacionalista’, ademais dunha broma, é un insulto á maioría dos galegos que votan a un partido non nacionalista como é o Partido Popular de Galicia”, reprochou Feijóo a Abascal, non sen antes reafirmar que Galicia é unha Nación histórica “porque está recollido na Constitución e porque é a definición correcta, legal e política de Galicia desde o ano 1978”.

Consulta aquí que prometen os principais partidos españois que se presentan ás eleccións xerais do 10 de novembro.

Galicia volveu ter un rol secundario nun debate entre candidatos á Presidencia do Goberno de España. Con todo, os temas galegos coáronse máis na discusión que en anteriores ocasións. Fíxoo principalmente ao fío do modelo de Estado e da polémica catalá, pero tamén debido a Nadia Calviño e Amancio Ortega. 

Galiciapress entrevista a Miguel Ángel Fernández (1973), candidato por Vox na Coruña e presidente da xestora do partido na comunidade. O avogado especializado en familia repite como cabeza de lista na provincia despois de que Vox non lograse sacar representación en Galicia nas pasadas eleccións do 28 de abril. A forza liderada por Santiago Abascal espera reverter a situación nunha comunidade autónoma que se lle resiste e amarrar votos grazas á inestabilidade política, o conflito catalán e a perda de votos de Cidadáns, tal e como reflicte este cuestionario que supón a quinta das entrevistas electorais en Galiciapress, despois das dos candidatos de BNG, Cs, En Común UP e PP.

Esa será a gran novidade dos posibles resultados, segundo as enquisas, que marcará a vida parlamentaria na próxima lexislatura.  Queda claro que as sesións no Congreso dos Deputados van ser todo menos tranquilas.

Foi unha xornada parlamentaria intensa, mesmo apaixonante, como non a viamos e escoitado fai varias lexislaturas.

Un dos fenómenos políticos mais preocupantes que se ten producido en Europa nos derradeiros anos é a crecente relevancia que están adquirindo os partidos de extrema dereita. Unha presenza que as derradeiras eleccións europeas non viñeron mais que a confirmar. Parecera que, una vez mais, Europa quere seguir o camiño iniciado polos Estados Unidos coa elección de Donald Trump como Presidente.

Os bloqueos institucionais deberían estar regulados por lei, a acatar por todos aqueles que queiran ocupar un Goberno, sexa este municipal, autonómico ou central.

Nos últimos tempos, o ata fai poucas datas neno mequeiro das grandes empresas, entrou nunha espiral de despropósitos que poucos chegan a entender.

Fai xa uns trece anos que un mozo de nome Alberto Carlos Rivera, transformado despois en Albert Rivera, metíase en política.

O PP regresa á alcaldía da capital despois de lograr unha alianza que engloba a todo o espectro da dereita. 

De seguir o PP o seu plan, tanto a Comunidad de Madrid como o Concello serían socialistas. Algo que debilitaría máis o fráxil liderado de Pablo Casado. Ao mesmo tempo, o presidente defende pedir o apoio da ultradereita para gobernar. Iso si, sen compartir executivo cos de Abascal.

No PP tamén hai discusións, e importantes, pero, a diferenza das mareas, os baróns 'populares' procuran lavar os seus trapos sucios en privado. O que non quita que ás veces se filtren, interesadamente, debates internos. Isto é o que sucedeu cunha conversación entre Alberto Nuñez Feijóo, Pablo Casado e outros dirixentes do PP.

Nicolás González Casares (A Coruña, 1972) sufriu durante sete anos nas súas propias carnes o "demencial" réxime de contratación do SERGAS. Enfermeiro de profesión, extraballador do 061, o ex-tenente de alcalde ía competir pola alcaldía de Lalín cando o PSOE chamouno para as listas europeas. Co número 8 dos socialistas, é o galego que, de acordo ás enquisas, ten máis opcións de entrar no próximo Europarlamento. Nesta entrevista con Galiciapress aborda temas como o avance da ultradereita, os fondos europeos ou a inmigración.

Estes comprobaron como algunhas das promesas electorais mais atractivas (como por caso a formación de grupo parlamentario propio) non se cumprían así como que tampouco a labor de clara defensa dos intereses dos galegos foi moi brillante (velaí a súa negativa a defender unha axenda galega).