​Albert Rivera íspese por segunda vez

Carmen P. Flores

Na vida hai persoas ás que lles gusta espirse física ou mentalmente. Nada que dicir respecto diso. Cada un é libre de elixir estas opcións, aínda que a algúns lles parezan escandalosas. A liberdade é como o arco da vella, cada un o interpret como quere.


Albert rivera mítin imaxe1


Fai xa uns trece anos que un mozo de nome Alberto Carlos Rivera, transformado despois en Albert Rivera, metíase en política. Presentou a súa candidatura como Cidadáns ás eleccións autonómicas catalás e saíu elixido. A súa campaña foi nova, desenfadada e fresca: aparecía espido no cartel, coas mans cruzadas para tapar o que algúns chaman as vergoñas.


A carreira do mozo Rivera -do que algúns din que estivo dous anos militando nas mocidades do PP; el o desminte- foi meteórica. Desenfadado, bo orador, atrevido e sen reparos, achegou aire fresco á denominada vella política.


Ao novo partido Cidadáns, o seu mentor Rivera o definía como "liberal, socialdemócrata e ata de centro esquerda". Con estas definicións, moitos dos seus votantes procedían do PSC, Iniciativa ou a fracción máis liberal dos populares. Todo un éxito que o levou a dar o salto á capital política e económica de España, o que el sempre ambicionara. Xa non foi necesario facer un espido, Rivera era coñecido e querido por unha boa parte do mundo económico que financiou a súa campaña, aínda que esta "menudencia" tamén a nega. "Un home orgulloso de cando en cando é agradecido, porque pensa que todo llo merece". Son palabras de clérigo Henry Ward Beecher.


Durante un tempo, o líder laranxa afirmaba con rotundidade: "Vimos mollarnos. Viñemos aquí para iso" ou "Non queremos que os pactos se fagan por carguitos, consellerías, concellerías ou por pasteleo" ou "Se teñen imputados que nin se molesten en levantar o teléfono".


Rivera, como algún anuncio de deterxente, era o máis limpo de todos os políticos e viña rexenerar a política española, Europa e ata o mundo enteiro. Un líder como Deus manda, dicían algunhas almas cándidas que vían neste mozo sen pudor o salvador da patria e o azoute do independentismo.


Pero como o alcol que se sobe á cabeza se se abusa dos bos caldos deste país, o pavo subíuselle á cabeza máis pronto que tarde porque, como dicía Machado, "en España, de cada dez cabezas, nove embisten e unha pensa".


A nova promesa foi aumentando en número de votos e en implantación territorial. A ambición de dar o sorpasso ao PP marcaba a ambición a curto prazo do partido laranxa. Non foi posible; con todo, os seus votos, en moitos casos, fixeron posibles gobernos autonómicos, municipais e supramunicipais co PP e Vox, pero negouse reiteradas veces a absterse para que salga elixido Pedro Sánchez como presidente e poida formar goberno. 


O seu sentido de Estado, que sempre puxo por diante, deixouno no caixón das vaidades, o mesmo que os seus comentarios sobre o PP, do que dicía que tampouco é precisamente o adaíl na loita contra a corrupción.


Por segunda vez, Rivera espiuse, nesta ocasión ideolóxicamente ou, quizais, como algúns din, volveu ás súas orixes; xa está en posición de tocar o poder, como gusta aos políticos.


Con tanto vaivén ideolóxico escorado agora á dereita, algúns dos seus fundadores, como Francesc de Carreiras -por certo, foi profesor seu na universidade- decidiron romper o carné e denunciar ao partido que con tanta ilusión apoiara. Ao longo desta semana seguiron máis. O goteo de baixas seguirá. Os que están na contorna de Rivera e seguen como garda pretoriana adoitan ser os que non teñen outra saída política.


Co cambio de status social, Rivera pasou do espido do seu primeiro cartel a relacionarse coa "alta sociedade" do mundo económico, social e da farándula. Colleulle o gusto á boa vida, á súa Audi blindado con chofer e a viaxar.


Agora, o seu home de confianza é Marcos de Quinto, un executivo agresivo. É o home de moda dentro de Cidadáns. Mentres, Inés Arrimadas -que fixo un bo papel na súa etapa de deputada autonómica-, no cargo de portavoz, está a meter a pata ata o fondo. Cando estea queimada, substituiraa por outra. Rivera non ten piedade á hora de cambiar ou deixar tirados aos seus "compañeiros" de partido. O malo é que hai xente dentro da formación que non lle baila a auga, nin está disposta a deixarlle o camiño libre.


Os problemas dentro de Cidadáns só acaban de empezar. A Rivera espéralle un verán calentito…



Artigo orixinal publicado en catalunyapress.es

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE