A Jordi Pujol xulgarao a historia, ás súas 7 fillos, a xustiza española

Na mañá deste luns, na Audiencia Nacional, producíase unha foto histórica: a familia Pujol Ferrusola sentada no banco dos acusados. Os sete fillos do expresidente, diante dun xurado para ser interrogados por fraude fiscal, branqueo de capitais, entre outras cousas. Os sete irmáns polos que o fiscal pide distintas penas que van desde os 14 aos 29 anos de prisión.

O presidente Pujol, pese á deterioración de saúde que sofre e os consellos dos médicos de que non está para ser interrogado, o tribunal da Sección Primeira do Penal decidiu interrogalo por videoconferencia, quen, por certo, declaraba que “non estou no meu mellor momento”. A pesar diso, non pediu ao tribunal que le exonere do xuízo. Como a súa declaración foi a porta pecha, de momento non se coñecen as declaracións do expresidente, pero alguén as filtrará máis pronto que tarde.

As dúas primeiras xornadas estarán dedicadas a cuestións previas, entre elas que a defensa dos acusados presente alegacións para que o xuízo non se chegue a celebrar. Bos avogados defenderán aos Pujol, que nunca na súa vida pensasen verse sentados nun banco. O poder que tiveron en Catalunya durante os anos en que o seu pai foi presidente da Generalitat de Catalunya serviu para que a familia amasara unha fortuna considerable.

Todos os fillos de Pujol, especialmente o seu fillo maior, que xunto coa súa nai xa falecida dirixían o lucrativo negocio que lles achegou millóns de euros e un nivel de vida moi por encima dos seus ingresos profesionais. De onde proviñan os millóns de euros? Segundo o instrutor do caso, a orixe proviña de pagos ilícitos realizados por terceiras persoas, na súa maioría vinculadas a empresas que realizaban entregas millonarias á familia. A cambio, estas empresas eran presuntamente premiadas por adxudicacións e concesións en todo o territorio catalán. Tráfico de influencias? Á vista está, segundo os investigadores.

Coñecido era o rapidamente que fixeran fortuna os fillos, especialmente Jordi, cuxos negocios saltaron o Atlántico: empresas en México, onde por certo a súa filla casou cun importante empresario; en Porto Rico, Arxentina, República Dominicana, en toda Centroamérica e Estados Unidos. Un imperio alcanzado coas comisións conseguidas en Catalunya. Iso si, as empresas constituíanse cun armazón asociativo e con homes de palla. Un imperio que está valorado en máis de 500 millóns, aínda que outras fontes falan de máis.

Quen dirixían o armazón comisionista? En primeiro lugar, Marta Ferrusola, a esposa de Pujol. O executor, o fillo maior, Jordi, que era o gran “capo” do grupo.

Mentres que, ao parecer, o expresidente facía a vista gorda. Tiña sentido de culpabilidade por non estar máis tempo cos seus fillos por dedicarllo á política. Quizais ese papel, acompañado por algunha que outra reunión con empresarios, servira para conseguir comisións. Ademais, Oriol estaba metido de cheo no Palau da Generalitat, é dicir, cerca do poder, e xa se sabe que o poder é como o mel. Pero adoita suceder que, como dicía Enrique Tenro Galván: “O poder é como un explosivo: ou se manexa con coidado, ou estala”.

Despois de case once anos desde que se iniciou a investigación, suponse que material haberá suficiente para demostrar a orixe da gran fortuna dos Pujol Ferrusola. Algún deles cunha ostentación excesiva: colección de coches de luxo, reloxos de marcas e até amigas moi especiais.

Con 95 anos que ten o expresidente Pujol, non é unha boa idade para que o xulguen. Dez anos antes si, pero agora creo que non. A Pujol, polos servizos prestados, debe xulgalo a historia. Agora ben, aos seus sete fillos debe facelo a xustiza e, como calquera que defraude ou se enriqueza ilicitamente, que os sentencien coas penas que lles correspondan para que aprendan que, en democracia, non se pode utilizar o poder do seu pai como gobernante para enriquecer ilicitamente, sen prexuízo e sen ética, por moito que vaian a misa.

Moitos cidadáns estiveron pendentes de ver unha imaxe dos sete fillos sentados no banco e declarando ante as súas señorías de onde lles veu a riqueza, pasando pola humillación de que toda España véxaos. Son as consecuencias dun proceder que nada ten que ver co que se predicaba. Ao final verase como termina o xuízo, que se presume longo e no que se descubrirán actuacións que non se coñecían até agora. Dicía Séneca que “Aquel que ten gran poder debe usalo livianamente”. Os Pujol Ferrusola utilizaron o poder a mancheas, sen ningún miramiento.