O ente público de RTVE ten unha rede de 15 centros territoriais e 52 unidades informativas, unha delas en Pontevedra, dous centros de produción en Cataluña e Canarias, así como os estudos centrais en Madrid, repartidos estes últimos entre os edificios de Prado del Rey e Torrespaña, sen contar a rede de Radio Nacional de España. Todo iso quere dicir que RTVE ten infraestrutura máis que suficiente para unha descentralización da programación nunha das súas cadeas, valla como suxestión, que o máis axustado á realidade e á diversidade do país, sería eliminar ou reducir os programas da crónica social e que a súa mesma franxa horaria ocupásea unha programación rexional de calidade, algo que só pode facer Televisión Española, grazas á súa basta rede repartida por todo o país.

A programación territorial debería emitir tamén en fin de semana, é un desatino que mentres os 15 CCTT de TVE están sen emitir os festivos e fins de semana, divúlguense programas do corazón de baixo interese, que nunha parte de España non teñen un seguimento por parte da poboación, nin reflicten a realidade do país, crónica rosa que si ten un seguimento na comunidade de Madrid, pero que dista moito da realidade do resto do territorio.

Sen necesidade de facer unha extensa cronoloxía, en agosto de 1975 empezaría as súas emisións TVE-G co mítico Panorama de Galicia. Este centro territorial chegaría a emitir até dúas horas e media de programación nos seus mellores momentos, que reflectía a vida social, cultural e política dunha Galicia que entraría con moito esforzo e ilusión na preautonomía, cando o presidente da Xunta daquela época, Antonio Roson, non tiña nin coche oficial, na visita que o presidente de Francia, Valery Giscard d,Estaing realizou a Santiago de Compostela.

O que é unha auténtica anomalía é que un edificio novo como o que no seu día se inaugurou en San Marcos nos arredores de Santiago e que alberga a corporación de RTVE en Galicia, só emita 35 minutos de información rexional diaria, xa que chamarlle programación sería chamarlle algo que non existe. O fomento do idioma galego pasa por potenciar a lingua propia do noso territorio por parte das televisións públicas, ofrecendo no caso de TVE-G, unha franxa horaria con programación rexional de calidade, e tentar chegar a acordos coa televisión autonómica para que ambos os non se solapen no que respecta ás súas respectivas emisións.

Tentouse no seu día que tres canles privadas ofrecesen unha televisión rexional de certo nivel en contidos, non puido ser e o tres pecharon, ese espazo debería de ser cuberto polo centro territorial de Televisión Española en Galicia, pero non é normal que unha nacionalidade histórica como a galega teña este centro emitindo apenas media hora diaria de luns a venres.

O Consello da Cultura Galega, cos seus 100 medidas, deixa claro as súas posicións na defensa da lingua de Rosalía de Castro e un das canles, que non o único, para potenciar o uso da mesma é a descentralización da televisión pública e que en lle caso de Galicia faise máis que necesario, debido ás peculiaridades sociais, culturais e lingüísticas que no seu momento estiveron cubertas cunha programación específica por parte de TVE-G, algo que na actualidade limítase aos informativos, tendo máis medios tecnolóxicos actualmente, para unha maior cobertura da actualidade galega.