Ábalos e Koldo, unha parella de “intocables” hóspedes de Soto del Real

Di un refrán que “tanto vai o cántaro á fonte que ao final rompe”. Iso é o que ocorreu este xoves a José Luís Ábalos e Koldo García, quen comparecían ante o maxistrado do Tribunal Supremo, Leopoldo Puente, que, despois de interrogalos por separado, notificáballes que serían levados á prisión de Soto del Real, lugar polo que pasaron bastantes políticos de todas as ideoloxías. Unha decisión que era previsible, dado que a Fiscalía Anticorrupción e as acusacións particulares (adestradas polo PP)  pedían  revisar as medidas cautelares que mantiñan até agora… Estas, foran cumpridas por ambos.

Tras varias horas esperando a ser trasladados a prisión, tanto Ábalos como Koldo —de quen se intuía que non volverían aos seus respectivos domicilios—, que levaban unhas bolsas con roupa, foron trasladados nun furgón da Garda Civil á prisión coñecida por todos, dada a publicidade da que foi obxecto desde hai bastantes anos por ocupar as súas celas “ilustres” políticos: uns por meter as mans onde non debían, outros por non cumprir as leis. Quen viron aos dous novos hóspedes dixeron que o máis afectado dos dous era o exministro Ábalos, que estaba convencido de non pisar a prisión. Ao final, con tanta presenza mediática, que aproveitaban para enviar mensaxes ao presidente do Goberno, Pedro Sánchez, a algúns ministros e a “compañeiros” de partido, máis ben non lles beneficiou; ao contrario. E é que, cando as sospeitas son algo máis que iso, sucede o que di Cicerón: “#Servir dun cargo público para enriquecemento persoal resulta non xa inmoral, senón criminal e abominable”.

Ábalos e Koldo en prisión, con entrevistas publicadas o mesmo día que acudían ao Supremo e nas que sinalaban a persoas concretas do Goberno e do partido, pon as cousas en situación de ataque de nervios no ámbito socialista polo que poida pasar con máis revelacións dos dous hóspedes de Soto del Real. Non é unha situación que se poida dixerir facilmente. Hai só uns días saía da mesma prisión Santos Cerdán, man dereita de Sánchez no PSOE como secretario de Organización do partido, cargo que garda secretos e que controla o partido. Salgue un, entra o outro exsecretario de Organización, José Luís Ábalos, amigo e protector de Sánchez. O tres imputados, Ábalos, Koldo e Cerdán, o tres espadachines que lle axudaron a gañar as primeiras do partido.

Nesta situación, a estabilidade do Goberno está no aire, e complícase aínda máis dada a postura que adoptou Junts de votar en contra das propostas do Goberno. Seguirá facendo o mesmo o partido de Puigdemont? Non queda máis remedio se quere marcar perfil propio de face aos seus electores e enfrontar a Alianza Catalá, que lle está comendo boa parte dos seus votantes.

Os partidos que dan soporte ao goberno, de momento, non se pronunciaron, só o PP que, como vén sendo unha constante súa, pediu eleccións xa. Ademais, convocou unha manifestación para o vindeiro domingo, por considerar que hai que saír á rúa contra Pedro Sánchez, ao que considera a mazá podre da situación. Dicía Jovellanos que “este pobo, España, necesita diversións, pero non espectáculos”.

O sucedido hoxe, o ingreso do dúo Ábalos Koldo, xunto a Cerdán, non sendo un caso illado na política española, si marca un punto de inflexión que non se debe deixar pasar. A política está nun nivel tan baixo: xera desconfianza (foi crecendo cada vez máis), a cesta das mazás que é a corrupción foise podrecendo moi rápido e algunha cousa haberá que facer, porque, se non, iso leva ao que xa se está vivindo, o crecemento da ultradereita e os populismos que calan na xente nova. Dicía o político e polifacético Kamal Haasan que “cando non tomas unha postura en contra da corrupción, tácitamente apóiala”.