Pablo Iglesias

Tras o último intento onte á noite de achegar posturas, a nova reunión dos equipos negociadores dos dous partidos finalizou sen avances. 

Hai que supoñer que a Señora Calvo, esta vez, non vai tomarnos o pelo en nome dos socialistas de Ferraz e que a sopa de siglas que configura Podemos deixará de facer comedia.

As confluencias de Unidas Podemos e Esquerda Unida instan a Pablo Iglesias a facer pública a súa decisión sobre se dará ou non o seu apoio á investidura de Pedro Sánchez como presidente do Goberno de España ou se prefire que se repitan as eleccións xerais.

Se Podemos acepta un pacto co PSOE que lle entregue o control dalgúns altos organismos, a deputada galega ten opcións de ocupar algún dos cargos dada a súa boa sintonía con Podemos. Isto, á súa vez, excluiríaa da carreira por liderar a candidatura para a Xunta, onde o seu nome soa xunto ao de Martiño Noriega.

O temor de que a dereita logre maioría nuns novos comicios ante o desacordo da esquerda e as promesas de reformas do PSOE tras a súa rolda de contactos este verán leva aos sindicatos para deixar só a Iglesias no seu plan para entrar no Executivo. 

A escenificación mediática de Pedro Sánchez e Pablo Iglesias, con intermediarios polo medio segue poñendo de manifesto os seus desencontros.

A primeira vista, parece que Pedro Sánchez tomouse en serio o de pactar unha nova política con Pablo Iglesias sen renunciar á súa liña vermella chamada Goberno de coalición. Veremos en que acaba o órdago.

As duras palabras de Pedro Sánchez admitindo "desconfianza mútua" con Podemos indican que España camiña cara a unhas novas eleccións xerais. Hipótese que gañaría peso de confirmarse que, como se rumorea, o líder norado non poderá collerá a baixa para coidar á súa nova filla, algo que si fixo cos xemelgos, tamén prematuros, que ten con Irene Montero.

A responsabilidade dos políticos tamén é transixir, acordar e en moitos casos renunciar. Os intereses da cidadanía deberían estar por encima de interéselos partidistas, individuais e de cargos.

Non foi pois un bo día para a Democracia española, especialmente para “Il Parvo” líder de Cs, que co seu colega e rival “Il Divo” conseguiron que a duración da lexislatura sexa efémera, co que todo iso supón para nosa moi deteriorada economía.

O ton dos líderes do PSOE e de Podemos non auguran un acordo que facilite a investidura de Sánchez. Polo menos non ata o xoves, cando o líder socialista necesitaría só máis 'síes' que 'nons'. 

Foi unha xornada parlamentaria intensa, mesmo apaixonante, como non a viamos e escoitado fai varias lexislaturas.

O candidato á Presidencia do Goberno fai un discurso social asumible por Podemos, que é clave. Ata agora non hai avances nas negociacións con ambas as formacións.

O PSOE e Podemos empezaron a negociar o programa e as áreas de goberno, tal e como afirmou a vicepresidenta en funcións, Carmen Calvo.

O líder de Podemos dará un paso ao carón se non hai máis vetos a membros da súa formación e a presenza de Unidas Podemos no Consello de Ministros é proporcional.

As diferenzas en Podemos seguen á alza e senadores dalgunhas confluencias do partido morado han optado por non integrarse no grupo parlamentario de Podemos no senado, creando un grupo novo, chamado Esquerda Confederal.

Pablo Iglesias dará un paso á beira, pero medido, xa que o protagonismo levaríao Montero. Todo queda, en casa como dirían moitos. As familias en Podemos son moi importantes, sobre todo a de Pablo Iglesias.

Lastra tampouco descarta a incorporación doutros dirixentes de Podemos Pablo Echenique ou Rafael Mayoral. Montero di que a súa formación non ten liñas vermellas á hora de expor unha negociación co PSOE para formar un goberno de coalición.

O desencontro actual entre Pedro Sánchez e Pablo Iglesias, líderes do PSOE e UP parece que ten moito que ver coa aversión para convir por escrito un plan de goberno para a lexislatura, sen antes proceder á repartición das cadeiras de brazos institucionais.