Pablo Iglesias

As confluencias de Unidas Podemos e Esquerda Unida instan a Pablo Iglesias a facer pública a súa decisión sobre se dará ou non o seu apoio á investidura de Pedro Sánchez como presidente do Goberno de España ou se prefire que se repitan as eleccións xerais.

Se Podemos acepta un pacto co PSOE que lle entregue o control dalgúns altos organismos, a deputada galega ten opcións de ocupar algún dos cargos dada a súa boa sintonía con Podemos. Isto, á súa vez, excluiríaa da carreira por liderar a candidatura para a Xunta, onde o seu nome soa xunto ao de Martiño Noriega.

O temor de que a dereita logre maioría nuns novos comicios ante o desacordo da esquerda e as promesas de reformas do PSOE tras a súa rolda de contactos este verán leva aos sindicatos para deixar só a Iglesias no seu plan para entrar no Executivo. 

A escenificación mediática de Pedro Sánchez e Pablo Iglesias, con intermediarios polo medio segue poñendo de manifesto os seus desencontros.

A primeira vista, parece que Pedro Sánchez tomouse en serio o de pactar unha nova política con Pablo Iglesias sen renunciar á súa liña vermella chamada Goberno de coalición. Veremos en que acaba o órdago.

As duras palabras de Pedro Sánchez admitindo "desconfianza mútua" con Podemos indican que España camiña cara a unhas novas eleccións xerais. Hipótese que gañaría peso de confirmarse que, como se rumorea, o líder norado non poderá collerá a baixa para coidar á súa nova filla, algo que si fixo cos xemelgos, tamén prematuros, que ten con Irene Montero.

A responsabilidade dos políticos tamén é transixir, acordar e en moitos casos renunciar. Os intereses da cidadanía deberían estar por encima de interéselos partidistas, individuais e de cargos.

Non foi pois un bo día para a Democracia española, especialmente para “Il Parvo” líder de Cs, que co seu colega e rival “Il Divo” conseguiron que a duración da lexislatura sexa efémera, co que todo iso supón para nosa moi deteriorada economía.

O ton dos líderes do PSOE e de Podemos non auguran un acordo que facilite a investidura de Sánchez. Polo menos non ata o xoves, cando o líder socialista necesitaría só máis 'síes' que 'nons'. 

Foi unha xornada parlamentaria intensa, mesmo apaixonante, como non a viamos e escoitado fai varias lexislaturas.

O candidato á Presidencia do Goberno fai un discurso social asumible por Podemos, que é clave. Ata agora non hai avances nas negociacións con ambas as formacións.

O PSOE e Podemos empezaron a negociar o programa e as áreas de goberno, tal e como afirmou a vicepresidenta en funcións, Carmen Calvo.

O líder de Podemos dará un paso ao carón se non hai máis vetos a membros da súa formación e a presenza de Unidas Podemos no Consello de Ministros é proporcional.

As diferenzas en Podemos seguen á alza e senadores dalgunhas confluencias do partido morado han optado por non integrarse no grupo parlamentario de Podemos no senado, creando un grupo novo, chamado Esquerda Confederal.

Pablo Iglesias dará un paso á beira, pero medido, xa que o protagonismo levaríao Montero. Todo queda, en casa como dirían moitos. As familias en Podemos son moi importantes, sobre todo a de Pablo Iglesias.

Lastra tampouco descarta a incorporación doutros dirixentes de Podemos Pablo Echenique ou Rafael Mayoral. Montero di que a súa formación non ten liñas vermellas á hora de expor unha negociación co PSOE para formar un goberno de coalición.

O desencontro actual entre Pedro Sánchez e Pablo Iglesias, líderes do PSOE e UP parece que ten moito que ver coa aversión para convir por escrito un plan de goberno para a lexislatura, sen antes proceder á repartición das cadeiras de brazos institucionais.

Madrid, capital do reino de España, sempre foi terreo abonado aos rumores máis peregrinos ou aos acaloramientos mediáticos máis furibundos, que logo estouran como as gasosas e desaparecen coa mesma celeridade coa que se iniciaron.

Os novos partidos políticos, que chegaron para cambiar todo, están a sufrir senllas crises internas que xa lles están empezando a pasar factura.