Non sabemos, de certo, se Zapatero impoñerá a súa estratexia pactista de que Iglesias e os seus apoien a investidura de Pedro Sánchez e que este pague a posteriori o favor integrando a PODEMOS no Goberno nun uns meses tras asinar o acordo programático. O que si é evidente é que o líder podemita ten tamén a súa folla de roteiro secreto, cousa que saben os do PSOE perfectamente, que consiste, dicimos algúns xornalistas, en "enganarlles" dándolle os votos presidenciais para logo fritir ao novo Presidente no Congreso dos Deputados cunha oposición feroz que axude a PP e Cidadáns a converter en terra queimada calquera acción de Goberno sociata.

Se iso é así, algún analista de prestixio, por exemplo Zarzalejos na súa sección de O Confidencial, aconsella ao Presidente en funcións que non acepte encoméndaa real de formar Goberno e que o propio Rey abstéñase de propoñerllo, porque é unha trampa política mortal, máis propia, dicimos nós, de trileiros e tramposos que de políticos honestos e intelixentes.

A presidir o Consello de Ministros chégase pactando e asinando acordos consensuados que comprometan aos asinantes para cumprilos. Estamos a falar naturalmente do Estado, dos seus cidadáns e dunha situación económica e social moi comprometida que require seriedade e traballo eficaz durante, polo menos, toda unha lexislatura. Para que ese suceder político sexa unha mera pantomima, é mellor votar e deixar que o cabreo dos españois nótese nas urnas e diríxase contra aqueles que enganan á xente facendo o contrario do que proclaman, que é o logro do ben común. Todos intuímos xa quen son.

Así que, como a esperanza nunca debe desaparecer da nosa forma de entender os problemas, hai que supoñer que a Señora Calvo, esta vez, non vai tomarnos o pelo en nome dos socialistas de Ferraz e que a sopa de siglas que configura Podemos deixará de facer comedia, xa que ambas as partes quererán evitarse o ruborizo de que se lles sinale como os primeiros responsables da actual situación política, que non só é solucionable a pouco de que prime o interese de todos os españois e da que haberemos de saír con negociacións serias ou urnas. Non quedan máis camiños. Por todo iso é polo que lle rogamos á xa moi criticada clase política: Por favor, non nos tomen máis o pelo.