Pablo Iglesias

En Catalunya, este mércores, a recentemente reelixida coordinadora autonómica de Podemos Catalunya, Conchi Abellán, anunciaba que romperan a súa alianza cos Comúns e non se presentarán ás eleccións do 12 de maio

O exvicepresidente segundo e antigo líder e fundador de Unidas Podemos segue deixando titulares incómodos para os partidos á esquerda do PSOE que buscan integrar nunha lista única para as próximas eleccións xerais que se celebrarán o 23 de xullo. O adianto electoral obriga ás forzas a negociar con axilidade. 

Se se fixese unha enquisa preguntando quen mente máis, gañarían por maioría os políticos. A fama precédelles e non é para menos.

Hai unha frase de Mafalda que define moi ben o que ocorre: “Que levante a man os que estean fartos de ver o mundo manexados cos pés”.

O líder de máis País, Íñigo Errejón, describe no seu novo libro que a Executiva de Podemos derivou nunha estrutura "caudillista" cunha "corte" de dirixentes en torno ao exlíder Pablo Iglesias e está convencido de que o obxectivo último da candidatura en Madrid, tras varios episodios de desencontros, era "enterrarlle" no plano político.

A campaña madrileña está a achegar á política española aos seus tempos máis escuros. Violencia nos mitins e agora ameazas de morte a un dos candidatos. A tensión explotou esta mañá durante un debate na radio. 

O vídeo electoral de Podemos chama a que fale a maioría e acusa os seus rivais políticos de ter controlados os altofalantes mediáticos, aos que pon caras concretas, como a presentadora Ana Rosa Quintana ou o director de OK Diario Eduardo Inda.

Pablo Iglesias (EP)Dicía o escritor de ficción Brock Thoene que “sempre é máis difícil que che deixen atrás que ser o que se vai”.

Por que se marcha o líder do partido morado do goberno? A súa marcha supón unha fuxida cara adiante que pode acabar coa súa carreira política, se a xogada non lle sae ben, aínda que é coñecida a súa capacidade de sobrevivir politicamente. A súa situación dentro do goberno era insostible, dado o seu papel dual de goberno e oposición para tapar a súa case nula xestión.

A ministra galega é a terceira mellor valorada polos españois. A ex-dirixente de Esquerda Unida e militante do PCE é a preferida polos españois entre todos os membros da coalición que lidera Pablo Iglesias. Ademais, logrou forxar consensos entre sindicatos e empresarios antes e despois da chegada do coronavirus.

Mentres os políticos fuxidos por vontade propia para non asumir as consecuencias dos seus actos que non eran polas súas ideas políticas, senón por saltarse as leis, a pesar de saber o que facían, viven como señoritos

Nestas festas do Nadal que cada un celebra segundo as súas crenzas, ou sen elas, é un bo momento para reflexionar sobre o que ocorreu ao longo destes case 365 días que están a piques de dicirnos adeus, con gran alegría de todos.

Non son tampouco casuais as coincidencias no tempo como agora estamos a ver cando despois de que saíse á luz o penúltimo caso de corrupción do Partido Popular (Kitchen), e coñeciamos a fuga do rei emérito e/ou os desastres humanitarios e de saúde provocados pola incompetente xestión de Ayuso e o seu equipo (PP) na Comunidad de Madrid, eses medios xudiciais invéntanse un suposto delito de roubo de segredos, danos informáticos e denuncias falsas por parte de Pablo Iglesias.

En campaña, os cabezas de cartel predican as bondades dos seus programas electorais que afirman ser os mellores para a cidadanía. Despois resulta que esas propostas non se adoitan cumprir.

A pasada semana, con todos os conflitos sen resolver, a espantada durante un mes de Pablo Iglesias polas súas leas internas e externos de partido, reaparecía mediáticamente o vicepresidente desaparecido na súa televisión de cabeceira con nova imaxe que non deixou indiferente ao respectable.

O Partido Socialista marca distancias cos seus socios de Goberno á vez que rexeita calquera intento de que o vicepresidente Pablo Iglesias teña que dar explicacións públicas sobre o financiamento da forza morada. Desta forma, e sen entrar no xogo da oposición, Pedro Sánchez bota un capote ao líder de Unidas Podemos nun momento de horas baixas para Iglesias. 

Hai un refrán que se utiliza con frecuencia “ quen ao ceo cospe , á súa cara cae”.

Ao longo da historia de España- con transformacións adaptativas aos tempos- a figura dun determinado prototipo de homes foi unha constante: o macho hispánico, un prototipo de home da pel de touro. Moitas películas do cinema español han reflectido este arquetipo; desde Alfredo Landa, pasando.

Servirá o aproximamiento de Cidadáns ao PSOE para abrir unha greta que rompa o goberno? É o apaciguamiento recente do PP un reclamo para empuxar a Sánchez a virar ao centro e que se distancie de Iglesias? Consciente de que a política estatal móvese nestes termos, o vicepresidente tende a man para Arrimadas para máis pactos puntuais pero tamén lembra que a coalición se formou cun "acordo programático progresista". 

Ás veces o verán fai honra á súa estacionalidade e requéntase con pelexas mediáticas que merece a pena observar e sobre todo seguir, porque, sen a menor dúbida, esconden os mellor da nosa axitada profesión de xornalistas.