Continúa a ofensiva da dereita xudicial contra o Goberno español de progreso (PSOE/UP). Unha ofensiva que conta co apoio tanto da maioría dos medios escritos en papel como de suxeitos relevantes dos aparellos represivos, tal e como podemos deducir das revelacións de "garganta profunda e señor das cloacas", o excomisario J. M. Villarejo.

Ofensiva que responde o concepto patrimonialista que do poder teñen as dereitas españolas, quen pensa que aquel lles pertence por dereito divino. Se, por caso, non conseguen ter o poder polas vías democráticas, como son os procesos electorais, tentan apoderarse do mesmo por medios antidemocráticos utilizando tanto a súa influencia nos aparellos do estado (poder xudicial, exercito, policía, xefatura do estado...) como na ampla tropa de medios de opinión e difusión ao seu servizo que, como sinalaba, son abafadora maioría nos medios en papel. Triste espectáculo o que ofrecen estes medios para os que a independencia, a liberdade de opinión e o rigor informativo non contan pero que parecen ter moi claro aquilo de que "Roma non paga traidores".

Por caso, basta comprobar o trato informativo que reciben os incontables e continuos casos de corrupción do Partido Popular co que se lle presta a Unidas Podemos (moi especialmente ao seu portavoz Pablo Iglesias). Mentres aos primeiros apenas se lle concede espazo e trátaselles con delicadeza e/ou compaixón (algo moi cristián) para os segundos son continuas e reiterativas as portadas acusador que ademais aparecen cheas dunha enorme agresividade. Non son tampouco casuais as coincidencias no tempo como agora estamos a ver cando despois de que saíse á luz o penúltimo caso de corrupción do Partido Popular (Kitchen), e coñeciamos a fuga do rei emérito e/ou os desastres humanitarios e de saúde provocados pola incompetente xestión de Ayuso e o seu equipo (PP) na Comunidad de Madrid, eses medios xudiciais invéntanse un suposto delito de roubo de segredos, danos informáticos e denuncias falsas por parte de Pablo Iglesias. Todo isto sucede a pesar de que mentres practicamente todos os casos de corrupción no Partido Popular (PP) finalizan en sentenzas xudiciais condenatorias non só para os seus dirixentes senón para o propio partido (PP), cando se trata de Unidas Podemos (UP) todos, todos os casos foron sobreseídos por falta de probas a pesar de contar coa teima declarada de non poucos maxistrados.

Entrando na conduta dalgúns xuíces niso estaría mal que se acudise ás hemerotecas e comprobásese, por caso, o expediente xudicial dalgúns dos que presentan as querelas contra Unidas Podemos. Hai que, por caso, lembrar a traxectoria e o historial xudicial do maxistrado M. G. Castelló (Caso Púnica, Caso Lezo, A Canle, ...) quen agora presenta a solicitude de imputación a Iglesias por un delito de falso testemuño? Resulta oportuno subliñar que esta actuación do maxistrado, na que Iglesias aparece como acusado, vén a continuación de que a Audiencia Nacional reclamáselle para el mesmo a devolución da súa condición de prexudicado. Incrible: de prexudicado á acusado!

Mal farían os partidos das esquerdas (PSOE, BNG, ERC...) se pensasen que está ofensiva contra UP favorécelles: non poden ser tan parvos! Mal farían porque realmente do que se trata é dunha noticia ofensiva das dereitas contra políticas progresistas como as que está a poñer en marcha o actual goberno español grazas ao apoio das forzas máis democráticas do estado. Pensemos, por caso, que a actual ofensiva ten lugar nas vésperas de que este goberno presente os seus orzamentos que poden ser os máis progresistas e solidarios da democracia. Coincidencia que non resulta casual nin moito menos. Trátase de impedir que tales políticas póñanse en marcha para que se manteñan no tempo as enormes desigualdades sociais e o non menos relevantes desequilibrios territoriais que caracterizan ao actual estado español.