"Non queremos votos gratis na nosa investidura". Con estas palabras, duras e contundentes, o Presidente Pedro Sánchez resumiu ante os seus militantes e responsables da Sociedade Civil o que é xa o motor que impulsará as 370 medidas que o PSOE puxo sobre un papel e xa enviou a PODEMOS, para que o equipo negociador que propoña Pablo Iglesias se faixe e discuta se quere ou non evitar as eleccións xerais o próximo 10 de novembro.

E se temos que explicarlles a Vds. cal é a síntese de a proposta sociata, podémola ler no titular que precede neste artigo. O inquilino da Moncloa non quere aos podemitas no Goberno, pero si na Gobernanza do país, a todos os niveis. Para entendernos: proponlles un programa común -progresista por suposto-, un acordo asinado coa tutela do Ministerio de Facenda, as Comisións de ambos os partidos en Congreso e Senado, ademais da vixilancia durante a lexislatura da chamada Sociedade Civil, e con iso, a garantía xurídica e política de que o que se asine haxa que cumprilo si ou si, debido a que -salvo no Goberno, nas institucións que dependen do Estado e que, á súa vez, condicionan aos Ministerios e aos Ministro- Podemos pode situar, se o cre oportuno, aos seus dirixentes máis destacados ou aqueles que sen ser da partido podemita, lles merezan máis confianza política.

Tocar poder, pero non goberno, para que non haxa dúbidas nin discrepancias notables, é a proposta do PSOE que non quere que os de Iglesias sexan os seus inimigos máis encarnizados, xa que nesa pelexa xa perderon dúas batallas moi importantes: a dos orzamentos progresistas e a de investidura do propio Sánchez que os levou á situación actual.

Para rematar a proposta, un reclamo demasiado goloso. "O próximo 10 de novembro, en lugar de convocar eleccións xerais, o novo Goberno podería aprobar a Lei de eutanasia para unha morte digna que tanto nos reclamou a sociedade española, se os negociadores de ambas as formacións chegaron a un acordo común.

A primeira vista, parece que Pedro Sánchez tomouse en serio o de pactar unha nova política con Pablo Iglesias sen renunciar á súa liña vermella chamada Goberno de coalición; e se a este -como é o seu dereito- non lle parece aceptable, terá que aceptar que a convocatoria de eleccións xerais tamén terá que ver coa súa decisión soberana e independente de non aceptar a proposta socialista. Veremos en que acaba o órdago.