Resulta tan basto, tan irreal que parece máis propio dunha película de Berlanga que dunha actuación do Tribunal Supremo como en realidade resulta ser.

Nesta semana tivemos un capítulo máis do que no anterior artigo neste mesmo medio consideraba unha estratexia de acoso e derriba do Goberno español de quenda (PSOE/Sumar). Porque así hai que avaliar a última decisión da Sala Segunda do Tribunal Supremo de procesar ao fiscal xeral do Estado por un presunto delito de revelación de segredos. Unha decisión xudicial que ten no punto de mira a Pedro Sánchez, presidente do Goberno español a quen estas dereitas extremas, incapaces de aglutinar unha maioría parlamentaria que posibilite unha moción de censura, atacan por terra, mar e aire sen desprezar calquera medio empregado nin pensar no dano que á democracia e aos seus poderes poden causar.

Porque esta actuación do Tribunal Supremo vén a sumar a outras moitas anteriores, o que quedan en evidencia como o poder xudicial está a ser utilizado polas dereitas extremas (PP, Vox) para atacar -aniquilar- aos adversarios políticos saltar, na maioría dos casos, as leis da democracia e o estado de dereito.

O emérito xurista galego José Antonio Martín Pallín, que fora fiscal e maxistrado do Tribunal Supremo, xa explicou co rigor e a pulcritude que o caracteriza óomo o enjuizamiento do fiscal xeral non ten base algunha, como é resultado dunha operación montada desde a presidencia da Comunidade Autónoma de Madrid que ten como primeiro obxectivo tapar o escándalo de corrupción e delito fiscal labores polo “cidadán particular” señor González Amador, que no seu día recoñeceu os mesmos, e que resulta ser a parella da presidenta da Comunidade de Madrid polo que esta, directa e indirectamente, vese salpicada polo escándalo político derivado dunha actitude ilexítima e ilegal.

Un escándalo xudicial no que parece que as mentiras e sucias manobras dun coñecido xornalista, Miguel Ángel Martínez, que resulta ser o xefe de gabinete da presidenta da Comunidade de Madrid xunto aos excesos nas súas funcións dalgúns axentes da UCO e a actuación de “institucións tan prestixiosas como a Fundación Foro, Liberdade e Alternativa, o sindicato colectivo de funcionarios Mans Limpas e, sorprendentemente, o Ilustre Colexio da Avogacía de Madrid e a Asociación Profesional e Independente de Fiscais (APIF)” (Martin Pallín...) teñen máis forza que a verdade dos feitos e as evidencias que demostran contundentemente que o fiscal xeral non cometeu o delito do que se lle acusa -descubrimento e revelación de segredos tipificado no artigo 417 do Código penal como un delito contra a Administración Pública-, que non foi el precisamente quen filtrou, nin deu orde de que se filtrase a nota do avogado de González Amador na que este, ademais de informar que o seu defendido admitía que “certamente se cometeron dous delitos contra a Facenda Pública”, solicitaba un acordo de conformidade. Nota que -como así o explicaron numerosos xornalistas de prestixio- foi feita pública moito antes de ser coñecida polo propio fiscal xeral do Estado.

Estamos así, como sinala a Unión Progresista de Fiscais, ante “un ataque sen precedentes na democracia”, de “un monumento ao disparate xurídico...e unha imputación calumniosa con fins políticos... Dun tiro por elevación contra o presidente do Goberno como o da súa esposa Begoña e o do seu irmán” (Martin Pallín).

A operación, montada polas dereitas extremas, de acoso e derriba contra o Goberno de quenda (PSOE/Sumar) continúa sen que a aquelas impórtelles que coas súas sucias manobras sexa a democracia e o estado de dereito en España quen salguen moi, moi prexudicados. Esperemos que a cidadanía sexa consciente do que está a pasar e do que nos xogamos todos os demócratas con estes envites.