Pujol, o mago da política catalá durante tantos anos e moitas cousas máis como se demostrou, adoitaba dicir, en privado, que a corda co Estado había que tensala, pero nunca rompela. Así o fixo durante todo o tempo que durou o seu reinado político. Os seus discípulos só aprenderon a primeira parte da estratexia -algunhas cousas máis tamén-, a segunda, coa vaidade pola nuves, pasaron dela. Así se chegou á situación actual

Cuixart, Sánchez e Forn, na súa comparecencia ante o xuíz do Tribunal Supremo, Pablo Llanera, renunciaron á DUI. É máis, Sánchez e Forn manifestaron a súa intención de dimitir como deputados se JuntsxCatalunya, o seu partido, optase pola declaración unilateral

Mentres isto sucedía en Madrid, na sede do Parlament, a presidenta en funcións, Carmen Forcadell comunicaba a súa intención de non optar de novo a presidilo e defendía que quen a substitúa debe ser unha persoa que non teña procesos xudiciais. Unha clara e explícita mensaxe a Puigdemont que se está aferrando, por encima de todo, a un cravo ardendo.

Joan Tardá, en declaracións aos medios de comunicación dicía que "hai un ben superior que consiste en que haxa goberno en Catalunya” . Isto para o republicano está por encima de Puigdemont e do propio Junqueras. Coa claridade que o caracteriza, o político de Cornellá deixou no seu xusto punto as intencións do seu partido, a pesar da opinión de Marta Rovira, que unha vez máis está a ser desautorizada polo recente acordo co ex presidente fuxido.

O posicionamento público de dúas persoas significativa de ERC e as declaracións dos encarcerados han de facer reaccionar ao PDeCAT para forzar a renuncia de Puigdemont e deixar o camiño libre para a formación do novo goberno. O tema non ten xa demasiado percorrido. O partido de Marta Pascal debe coller as rendas do grupo parlamentario do seu propio partido e designar -non hai moito onde facelo- a persoa que ha de ser elixida. Pode ser unha persoa descoñecida, tamén o era Puigdemont. Iso si, con sentido común e con ganas de sacar ao país da crise na que se atopa inmerso.

Puigdemont que lle faga un penúltimo favor a Catalunya: que renuncie, porque está moi claro que non vai ser presidente, por varios motivos que non fai falta explicar. Así de fácil.