ERC

Na época que estamos, en pleno verán, con altas temperaturas na maior parte de España, o que realmente apetece é darse un bo baño que faga máis levadío os efectos da calor ou ir á montaña, para aqueles que a prefiran.

Víase vir hai xa tempo, aínda que publicamente as dúas formacións que forman o goberno da Generalitat gardasen as formas.

Os políticos presos xa están en cárceres cataláns, onde as competencias en materia penal son da Generalitat de Catalunya. Cambio substancial para eles. 

Alberto Nuñez Feijóo é o preferido entre os votantes do PP para suceder a Mariano Rajoy. Afírmao unha enquisa de GAD3. Agora ben, a nivel electoral o gran triunfador da moción de censura é o PSOE, que dá un gran salto ata situarse primeiro en estimación de voto.

Coa inclusión destes catro consellers, dinamitou a vontade de dialogo. É unha bravata en toda regra, que vén corroborar a estratexia de Puigdemont de seguir provocando a todo o que se lle poña por diante.

Resulta incomprensible que políticos que estiveron militando e vivindo a corpo de rei durante moitos anos, da noite para a mañá cambien de partido como de camisa diaria.

En privado, os republicanos quéixanse amargamente, en público, a verdade, están a facer unha triste papeleta de comparsa, algo insólito nun partido histórico como este.

Estamos en Semana Santa, algunhas persoas  atópanse xa de vacacións, outros se van a quedar nas súas casas, por razóns diferentes. Para algúns políticos, esta pode ser unha semana de dor, e hai uns cuantos, quizais demasiados.

Esta situación pode catalogarse como os cen metros lisos dos independentistas. Os seus adversarios: a xustiza, o goberno, os partidos da oposición e o sentido común que tanto está a faltar neste grave e irresponsable desafío.

Nela prohíbese que a lingua cooficial sexa requisito para ser empregado público

ERC reclama un plan de impulso público que dure polo menos media década con axudas para vehículos e puntos de recarga.

Os personalismos, que no fondo ocultan un interese para asegurase privilexios, soldos, e notoriedade, non deixan avanzar as negociacións.

Os que pintan as sedes dos xornais merecen ser detidos inmediatamente. Iso é o que espero que Mossos faga cos autores das pintadas na sede de Crónica Global.

Joan Tardà recoñece que están obrigados a "contemplar" escenarios sen o ex presidente fuxido.

Pujol, o mago da política catalá durante tantos anos adoitaba dicir, en privado, que a corda co Estado había que tensala, pero nunca  rompela.

O propio ex presidente fuxido e a líder de ERC reuníronse en Bruxelas.

Cal é a diferenza entre os dous políticos? Que Puigdemont escapouse para non pisar o cárcere, mentres Junqueras quedou para asumir as consecuencias dos seus actos.

Puigdemont, á parte de xogar sucio con ERC, mente ao afirmar que as eleccións catalás gañáronas os independentistas. 

Toni Comín, o exconseller de sanidade fuxido a Bruxelas, cada día solta algunha frase lapidaria, para seguir estando presente nos medios de comunicación.