ERC

Sún fontes parlamentarias, a Mesa do Congreso analizará na súa próxima reunión se houbo ou non un escupitajo por parte dun membro de ERC ao ministro José Borrell.

"A política é a arte de disfrazar de interese xeral o interese particular", afirmaba Edmond Thiaudiére.

Coma se tratásese do camarote da afamada película, embarcan os tres partidos ERC, Bildu e BNG, en rumbo ás eleccións europeas para tentar alcanzar unha posición nunha comunidade na que ningún deles cre nin ningún deles defende. 

Os dous grupos, indispensables no grupo independentista, non asistirán á reunión organizada por Carles Puigdemont en Waterloo. Ademais da CUP e ERC tamén están convocados Junts per Catalunya, o PDeCAT,, a Assemblea Nacional Catalá e Òmnium Cultural.

Hai persoas que non o poden evitar, ou como di un refrán popular, "a cabra sempre tira ao monte".

O encontro terá lugar no cárcere de Lledoners coa intención de sumar o apoio de ERC aos Orzamentos Xerais.

As diferenzas entre JxCat, ERC e a CUP visualizáronse tanto nos discursos públicos como nos corredores da Cámara, e está por ver se afectarán na segunda fase do Debate.

Gabriel Rufián pasou de de a dialéctica fácil e corrosiva ao status adivinatorio que, no mundo da política, é unha bagaxe moi valiosa.

A partida cara á Alcaldía da capital catalá ha empezado.

Na época que estamos, en pleno verán, con altas temperaturas na maior parte de España, o que realmente apetece é darse un bo baño que faga máis levadío os efectos da calor ou ir á montaña, para aqueles que a prefiran.

Víase vir hai xa tempo, aínda que publicamente as dúas formacións que forman o goberno da Generalitat gardasen as formas.

Os políticos presos xa están en cárceres cataláns, onde as competencias en materia penal son da Generalitat de Catalunya. Cambio substancial para eles. 

Alberto Nuñez Feijóo é o preferido entre os votantes do PP para suceder a Mariano Rajoy. Afírmao unha enquisa de GAD3. Agora ben, a nivel electoral o gran triunfador da moción de censura é o PSOE, que dá un gran salto ata situarse primeiro en estimación de voto.

Coa inclusión destes catro consellers, dinamitou a vontade de dialogo. É unha bravata en toda regra, que vén corroborar a estratexia de Puigdemont de seguir provocando a todo o que se lle poña por diante.

Resulta incomprensible que políticos que estiveron militando e vivindo a corpo de rei durante moitos anos, da noite para a mañá cambien de partido como de camisa diaria.

En privado, os republicanos quéixanse amargamente, en público, a verdade, están a facer unha triste papeleta de comparsa, algo insólito nun partido histórico como este.

Estamos en Semana Santa, algunhas persoas  atópanse xa de vacacións, outros se van a quedar nas súas casas, por razóns diferentes. Para algúns políticos, esta pode ser unha semana de dor, e hai uns cuantos, quizais demasiados.

Esta situación pode catalogarse como os cen metros lisos dos independentistas. Os seus adversarios: a xustiza, o goberno, os partidos da oposición e o sentido común que tanto está a faltar neste grave e irresponsable desafío.

Nela prohíbese que a lingua cooficial sexa requisito para ser empregado público