Pere Aragonés plántase e quere gobernar sen JxCat

Dicía o filósofo grego Sócrates: “Reflexiona con lentitude, pero executa rapidamente as túas decisións”. Iso debía pensar Pere Aragonés cando esta fin de semana comparecía ante os medios de comunicación para anunciar que o seu partido propón un Govern en solitario polos desacordos máis que evidentes con Junts, despois de varios meses de negociacións que parecen un mercadeo da institución que queren seguir gobernando, para vergoña propia e allea. Aragonés non pode seguir facendo o ridículo como o está facendo ata o de agora. Se o fai perderá toda a credibilidade e o respecto da cidadanía, o votasen ou non. Por iso a súa decisión, se é firme, está ben tomada. Non pode seguir nesta situación porque, como dicía Voltaire, “a vacilación é o máis vehemente indicio da debilidade de carácter”, e diso temos o exemplo do expresidente Torra, pendente sempre de Waterloo.

Ante a actitude do candidato Aragonés, os de JxCat xa lanzaron as súas mensaxes interpretadas como ameazas de non facilitar “gratis” a investidura de Aragonés. Mentres que os republicanos lémbranlle os seus votos a Laura Borras para ser elixida presidenta do Parlament. Diso esquecéronse os posconvergentes.

Pere Aragonès @ep

A xogada de Puigdemont e Sánchez ten que ver tamén co papel que queren que xogue o Consell per a República, un invento deles que antepoñen ás institucións como o Parlament e o Govern, elixidas nas urnas. O Consell per a República é un órgano democrático? Está claro que non foi elixido nas urnas, e, por tanto, só represéntanse a eles, e aos seus intereses, duns cuantos dos seus promotores.

Puigdemont non ten asumido que non é o presidente da Generalitat, que se realizaron unhas eleccións e que hai un candidato lexítimo que non quere ser dirixido. Tamén que ten detrás un partido con moita historia, cousa da que non pode presumir Puigdemont e compañía. O outro escollo, é o papel que está a xogar liderando? Jordi Sánchez, un “político” ambicioso, pouco claro, e que ha visto que esta é a súa oportunidade para facerse co control de JXCat. O problema é que tensou demasiado a corda e xa se sabe cando ocorre isto: ao final rompe. Se finalmente levan a cabo a súa ameaza de non votar a investidura de Aragonés a situación váiselles a complicar a todos. Aínda que os de ERC contan xa cos votos dos comúns, dispostos -faltaría máis- a entrar no Govern. A CUP segue apoiando, pero tamén poñen unha condición: que os comúns non formen parte do executivo catalán, polo que, a situación segue complicada. O PSC publicamente mantendo que Illa pode ser o candidato e, en privado, Apoiarán aos republicanos? Todo é posible agora.

Con este panorama, se non hai un milagre de última hora, a convocatoria de novos comicios pode estar ao virar a esquina. Está Catalunya para ir de novo ás urnas? A resposta está clarísima, non.