Os 100 días do acróbata Pere Aragonés

Estes días o goberno da Generalitat que preside o republicano Pere Aragonés cumpriu os seus 100 primeiros- case 30 de vacacións estivais- pouco máis ou menos que os mesmos que estiveron a negociar para formar goberno. Aragonés non é unha persoa carismática, nin un gran orador que poida entusiasmar ás masas, nin é a alegría da horta, pero é unha persoa sería, rigorosa, e cos pés no chan. Co que ten á beira - socio de goberno e apoio externo da CUP poñéndolle pedras no camiño - non o está tendo nada fácil. Cada día, cando se levanta debe preguntarse pola que lle espera esa xornada .Nesta situación, nada tranquila e pouco gratificante, resulta bastante complicado gobernar. Pero está claro que é un presidente mellor que o seu antecesor, Quim Torra, non hai comparación.

Pere Aragonès @ep

Dentro das discrepancias co goberno de Pedro Sánchez, que as hai, polo menos tentou normalizar as relacións institucionais. Sabe que despois de todo o sucedido, e dos xestos de boa vontade do presidente do Goberno, as relacións institucionais tiñan que dar un xiro. Así o fixo, pero debe manter tamén un equilibrio co seu socio de goberno JXCat e coa CUP que dá soporte ao govern, sen esquecer ao resto de “satélites” que non queren perder protagonismo e que lle esixen declarar unilateralmente a independencia, outorgándolle unha representatividade que non lle corresponde.

Tampouco ao presidente puxéronllo fácil os indultados do procés - a parte de Junts- que se están dedicando a realizar actos e percorridos polos medios de comunicación, cunhas declaracións que nada lle benefician e póñeno nun aperto.

No discurso de investidura, Aragonés manifestou a súa intención de aprobar un plan de choque social duns 700 millóns de euros, ata o de agora, nada se sabe, excepto os 70 millóns para financiar a renda garantida de cidadanía. O mesmo ocorre coa promesa de elaborar uns orzamentos que non se fixeron e que o seu conseller de economía considerou que non había tempo e que o farían para o 2022.

Tanto o PSOE como ERC necesítanse, polo menos ata as próximas eleccións xerais: un para apoiar no congreso propostas do Goberno, e os republicanos con toda probabilidade, se os cupaires non apoian os orzamentos, necesitan os votos do PSC 

Na pandemia do covid, tampouco a sorte acompañoulle, produciuse situacións complicadas, e un pouco de descontrol. O peche do lecer nocturno, os botellóns - realízanse en toda España tamén- e os reveses do TSJC contra algunhas destas medidas puxeron nun aperto ao Executivo.

A consecución, por fin, do encontro da Mesa negociadora que se reunirá este mes - con algunhas dúbidas sobre os compoñentes da mesma- foi unha vitoria de Aragonés que mantén unha respectuosa relación co executivo español. Tanto o PSOE como ERC necesítanse, polo menos ata as próximas eleccións xerais: un para apoiar no congreso propostas do Goberno, e os republicanos con toda probabilidade, se os cupaires non apoian os orzamentos, necesitan os votos do PSC para sacalos adiante. Os dous necesítanse e os dous, se as cousas non cambian, van manter os acordos non escritos aos que se comprometeron.

Así que, os 100 días de goberno poden dicirse que foron agridoces, cun President acróbata ao que algúns queren ver polo chan…