Draghi, nadar e gardar a roupa

Luis Moreno

Draghieuro



Nunca se ponderou o suficiente a actuación do Gobernador do Banco Central Europeo (BCE), Mario Draghi, na evitación da destrución do euro. A desaparición da moeda única supoñería de feito o final do soño político europeo. Poderá aducirse, unha vez máis, que é esta unha visión materialista que só interesa á Eurozona dos 'mercadores'. Esquécense tales apreciacións que o gran valor social e político do euro é o de constituírse como o principal símbolo tanxible dunha unidade institucional europea da que non se descolgou o Reino Unido.


E é que convén lembrar que os británicos non se descolgaron, sinxelamente porque non formaban parte da moeda única nin da Eurozona. Así sucede con outros países candidatos a adoptar o euro, coma Hungría. Alí desenvólvense tamén indesexables eventos políticos, segundo a conduta do seu primeiro ministro Viktor Orbán, o cal somete a unha permanente coacción e chantaxe ás autoridades comunitarias co posible abandono húngaro da UE e o cambio de alianzas xeopolíticas coa Rusia de Putin. Despois do Brexit -sexa en versión 'branda' ou 'dura'-- o abandono magiar non supoñería ningún drama maior. Máis ben podería considerarse como un alivio e un fortalecemento da UE fronte ás excrecencias autoritarias, populistas e xenófobas. Eventualmente confirmaríase ante a opinión pública mundial a convicción de que Europa rema en modo consistente e sen fraquezas cara á súa unión máis estreita da man dos seus catro grandes socios demográficos: Alemaña, Francia, Italia e España.


Lémbrese que no verán de 2010 o euro viuse sometido a todo tipo de ataques, implicitamente 'tolerados' polos grandes capitais residentes nas prazas bolsistas da renda variable (City londiniense e Wall St. neoiorquino). Foi o 6 setembro de 2012 cando o gobernador Draghi anunciou un cambio histórico na política monetaria europea ao declarar solemnemente que o euro era un obxectivo estratéxico que debía ser preservado por encima de calquera outra consideración. Co programa 'Operacións Monetarias Directas' (Outright Monetary Transactions) o BCE pasou a desempeñar o rol de prestamista de última instancia. A compra de débeda pública puido facerse no mercado secundario comprando os títulos a propietarios como os bancos, os cales acudiran ás poxas do mercado primario posterior á emisión dos títulos públicos. Con tales actuacións o BCE entrou no propio xogo dos mercados. Ao aducir o recurso a cantidades ilimitadas de diñeiro, o BCE deu un golpe de autoridade ante os especuladores.


Draghi apoiou o seu compromiso previamente anunciado en xullo de 2012 de implementar calquera medida ao seu alcance para preservar o euro. A súa, certamente, non era unha posición persoal senón que fora apoiada polo Consello de Goberno do Banco, composto por un Comité Executivo co propio Presidente, o vicepresidente e catro membros, todos eles designados polo Consello Europeo por votación con maioría cualificada e polos gobernadores dos bancos centrais dos países da Eurozona. A súa postura salientada mediáticamente cortou de raíz os intentos de desestabilización do proceso financeiro da Europeización, a pesar das reticencias alemás. Desde entón, o Gobernador Draghi insistiu recurrentemente non só nas súas propostas en pos da consolidación fiscal e a aplicación de reformas estruturais, senón nos máis substanciosos avances relativos ás unións fiscal e política.


Fronte ás iniciativas de Draghi e o BCE, articulouse unha forte oposición interna exercida por Jens Weidmann, gobernador do Bundesbank, o cal se mostrou incomodo co anuncio de compras ilimitadas de bonos soberanos dos Estados membros de Eurogrupo en dificultades. Resulta que agora se soubo que as cousas non foron tan mal para o país teutón, senón máis ben todo o contrario: o banco central alemán aforrouse nos últimos 10 anos uns 240.000 millóns de euros. Para unha comprensión comparativa dos nosos lectores, a dita cantidade aproxímase ao que custa manter o noso Estado do Benestar español ao ano (pensións, sanidade, educación, servizos sociais e administración). Non é unha suma menor, nin sequera para a todopoderosa economía xermana.


A propia institución que preside Weidmann, nun informe publicado hai uns días, recoñece que a combinación de tipos en mínimos históricos e a compra masiva de débeda permitiu que, desde o inicio da crise en 2008, os 19 países da eurozona dispuxesen dun billón de euros suplementarios, o que equivale ao 9% do conxunto do seu PIB. Agora todos os países beneficiados encomian as decisións do BCE personificadas no seu gobernador Draghi. O banqueiro italiano poderá ser substituído en 2019. Weidmann, anteriormente o seu crítico máis feroz e agora 'valedor' do rumbo monetario do BCE podería postularse como o seu sucesor co apoio do moi influente Wolfgang Schaüble, ministro alemán de finanzas. A previsible vitoria da Chanceler Merkel nas próximas eleccións do 24 de setembro podería insuflar forza ao candidato teutón.


Como non podería ser doutra maneira, o discorrer dos acontecementos políticos en Alemaña condicionará o desenvolvemento futuro da política monetaria e financeira da Eurozona. As última críticas a Draghi respecto da súa favorable disposición respecto dos bancos fallidos italianos (Veneto Banca e Banca Popolare dei Vicenza), para o seu rescate con diñeiros públicos dos contribuíntes italianos (e en última instancia europeos), fronte á resolución da compra privada do Banco Popular polo Banco Santander, perseguen subliñar un suposto favoritismo 'nacionalista' de Draghi respecto dos persistentes problemas bancarios italianos. Sen prexuízo dunha inevitable afinidade de quen no seu momento foi Gobernador do Banco de Italia (2006-2011), é incuestionable que a súa pericia no manexo da máxima institución bancaria europea o acredita como un formidable activo no proceso de salvagarda continental fronte aos intentos da 'anglobalización' para facer descarrilar o proxecto europeo. As súas maneiras sobrias e discretas non esconden a súa determinación e apoio á causa da Europeización. Un excelente exemplo do que antes se coñecía como 'nadar e gardar a roupa'...

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE