A presidenta Ayuso dálle un tiro no pé ao seu xefe Casado

As tensións que se están vivindo en Catalunya trasladáronse tamén a Madrid -- aínda que por motivos diferentes ---, o que presaxia uns meses conflitivos ata que pasasen as eleccións do 4-M. Se é que a xustiza as aproba tras a impugnación das mesmas pola Mesa da Asemblea de Madrid.

A decisión da presidenta en funcións da comunidade madrileña, Isabel  Díaz Ayuso de convocar as eleccións, foi unha chulería súa para castigar ao ata o de agora o seu socio imprescindible, Cidadáns. Isabel Ayuso, unha presidenta en mans de Miguel Angel Rodriguez, o home do márketing agresivo e prepotente, non quixo desaproveitar o sopro chegado desde Murcia sobre a moción de censura pactada polo PSOE e Cidadáns. O partido laranxa, que daba apoio ao PP, estaba ata o moño dos incumprimentos do presidente Fernando López Miras.

A pesar da firma dos seis deputados que conforman o grupo de Cidadáns, horas despois, tres deles botábanse atrás e abortaban, previsiblemente, a mesma. Os tres “mosqueeuros” laranxas acompañaban a López Miras, en rolda de prensa, para dicir que eles asinaran a moción coaccionados e que non foran elixidos para que gobernasen os socialistas, cando a presidencia ía ser para Ana María Martínez Vidal, de Cidadáns. Pero é que o diñeiro, como é sabido, non ten ideoloxía, e cobrar máis de 70.000 euros anuais, dispoñer de coche oficial e outras prebendas cegan a aquelas persoas que están en política para gañar diñeiro, non por vocación de servizo.

É coñecido que á presidenta Ayuso e o seu xefe de gabinete, Rodriguez, non hai quen lles gañe en chulería, por iso decidiron anticiparse á xogada tras informar o seu xefe Casado, e rápidos e veloces convocaron eleccións sen pensarllo dúas veces. Unha situación Kafkiana de alto risco e que pode saír ben, ou todo o contrario. É o xogo da ruleta rusa trasladado á política. Non é a primeira vez que a presidenta madrileña realiza accións como esta. Sempre está disposta a excentricidades sen analizar as consecuencias. Accións que puxeron dos nervios a moitos dos seus compañeiros de partido que ven nela unha ambición desmesurada e un protagonismo que moitas veces deixa en mal lugar ao seu xefe Casado.

A decisión de Ayuso e Rodriguez é unha bomba de reloxería que lle pode explotar ao mismísimo Pablo Casado. Se os resultados electorais- se finalmente hai eleccións- non dan a maioría ao PP para gobernar, parece que será así, necesitaría o apoio doutras formacións como Cidadáns- aínda que queiran que desapareza -. E estes xa non estarían polo labor, a non ser  que os populares sacrificasen á mismísima Ayuso, A outra solución pasaría por pactar con VOX, proposta que non quere Casado. No suposto que Ayuso suba en votos á conta de cidadáns, a súa vitoria supoñería unha ameaza para Casado. As ambicións da popular non teñen límites segundo din en privado máis dun compañeiro de partido: quere lanzarse a liderar o PP. Este golpe de efecto de Ayuso puxo á dereita española nunha situación moi complicada e que dá máis osíxeno en forma de votos ao partido de Abascal, que está a ver como sobe máis polos erros dos outros que por méritos propios.

Esta operación de opa hostil do PP a Cidadáns non é casual, e alguén que estivo dirixindo Cidadáns sabe as reviravoltas e as persoas que estarían disposta á integración en o  Partido Popular. Albert Rivera, que lla ten xurada a Inés Arrimadas, non é alleo a esta manobra. Rivera quere volver á política a pesar de declarar no seu día que a deixaba. Só era unha pose. Agora atopou a ocasión para devolverlla á súa amiga Inés, que non se deixou utilizar como unha marioneta, cousa que é comprensible.

Con este panorama de desestabilización tamén da dereita, o sentido común dalgúns políticos, coa que está a caer, parece que llo levou o Covid. Só cabe esperar que alguén se lle ocorra que é necesario tranquilidade, diálogo e consenso. Dicía George Washington que “o noventa e nove por cento de todos os fracasos proveñen de persoas que teñen o hábito de poñerse escusas”.