Cando o señor Rueda, presidente da Xunta de Galicia, dinos aos galegos e galegas que o seu goberno e o seu partido (PPdeG) están a protexer a atención sanitaria pública de Galicia, está a mentir, está a tratar de enganarnos a todos pois sabe que non é verdade. Por que o fai? Por que amente? Por que trata de enganar?

As evidencias empíricas e os feitos diarios pon en evidencia que a actual Xunta de Galicia, gobernada polo Partido Popular (#PP), está a proceder a un sistemático e planeado desmantelamento da sanidade pública para entregarlle a iniciativa privada a aquelas actividades sanitarias máis rendibles, que dan máis ganancia, á vez que suprime ou diminución as "menos rendibles" como, por caso, a atención primaria. Como evidencias empíricas desta estratexia están axústelos no gasto público -entre un 15% e un 18% en termos reais- que afectan tanto ás dotacións de persoal sanitario (-14%) -médicos e enfermaría- como as súas condicións laborais -30% de precarización-, aos equipamentos básicos -como, por caso, ás camas hospitalarias ou aos centros ambulatorios- e que conducen a que a sanidade privada cubra un crecente espazo na atención sanitaria galega tal que xa abarca sobre o 30% da mesma -un dos máis altos de España-. Estratexia que supón tamén unha aposta polo hospitocentrismo en prexuízo dunha atención primaria -Galicia é unha das comunidades autónomas que menos inviste en A.P.: <12%- que está colapsada, con listas de espera disparadas e unhas urxencias desbordadas. Paralelamente entréganse ao capital privado, mediante concertos, crecentes actividades hospitalarias -tanto de servizos centrais como sanitarios: o 23% das prazas hospitalarias son privadas- o que repercute fortemente na atención, xa que a ganancia privada pasa a primar sobre a saúde colectiva. Repercusión que, por caso, vese materializada nas listas de espera, en que moitos pacientes ven obrigados a acudir á privada, en que se dispara o gasto público en fármacos (18,9%) e que empezan a aparecer doenzas que se crían superadas.

A resposta cidadá a este comportamento filisteo está reflectida, por caso, no sucedido o pasado 12 deste mes de febreiro cando decenas de miles de galegos e galegas saímos á rúa en defensa da sanidade pública. Unha mostra inequívoca de que a maioría dos cidadáns deste país (>75%) queremos unha sanidade pública, universal e gratuíta. Queremos que os poderes públicos preocúpense pola nosa saúde e a nosa vida e moi especialmente a daqueles que teñen problemas, que son máis vulnerables.

Velaí as razóns da fraude, de que a pesar de que os dirixentes populares estean a favorecer a iniciativa privada na sanidade -como sucede coas residencias de maiores, o ensino, a atención a infancia...-, oculten e mesmo neguen esa realidade. As dereitas galegas (PPdeG), saben, como sinalaba antes, que a maioría da poboación galega quere unha sanidade pública, uns servizos públicos. Por tal razón e a pesar das evidencias non pairan de negalo porque saben que o contrario -recoñecer que defenden a privatización- tería para elas un elevado custo electoral tal que seguramente perderían as eleccións.

Unhas evidencias que ensinan onde as esquerdas galegas deberían centrar o debate político: na defensa dos servizos públicos, na denuncia da súa privatización e no aviso á cidadanía das implicacións e consecuencias desta estratexia das dereitas galegas (PPdeG). A manifestación do 12 de febreiro marcou un camiño.