Nas últimas semanas tivemos oportunidade de coñecer un pouco máis sobre o novo proxecto político que a señora Yolanda Díaz, actual ministra de Traballo, quere poñer en marcha. Así, e polas declaracións recollidas nos medios trataríase de "construír un proxecto de país no que caibamos todos", para o cal se pretende mobilizar ao electorado progresista.

Partindo da evidencia de que estamos diante dunha nova oferta política desde as esquerdas podemos concluír que tentará ser diferente tanto das que representan o PSOE e UP a nivel español canto, por caso, das periféricas como BNG, BILDU e ERC, por citar as máis representativas. Se estamos diante dunha oferta diferente implicará que no seu camiño a consolidación terá que competir con aquelas e por un mesmo espazo político. De ser así,resulta difícil aceptar que o proxecto da señora Díaz veña a sumar e non a restar votos a outras organizacións que se reclaman de esquerdas.

Dadas as características do escenario político español parece evidente que a organización política máis damnificada será Unidas Podemos (UP), que resulta ser a alianza pola que a señora Yolanda Díaz presentouse ás eleccións xerais de novembro do 2019 e que, grazas aos seus votos, permitiulle ser deputada e, posteriormente, ser proposta por UP para ser ministra de Traballo do actual Goberno de coalición. Dado que non parece probable, e seguramente tampouco desexable para as esquerdas, que UP disólvase para dar paso a unha nova organización política, a ecuación máis probable será a que resulte da suma de ambas, a as que poderían sumarse, por caso, Comúns, Compromis e Máis Madrid, entre outras, previa aceptación do liderado da señora Díaz que conta ao seu favor coa brillante xestión que está a desempeñar á fronte do Ministerio de Traballo.

A incógnita estaría en se a nova organización -quedaría por ver baixo que formato- consegue tantos ou máis votos que a suma dos votos individuais das organizacións anteriormente citadas (3.700.000 votos no 2019) ou se polo contrario resta. A experiencia de todos estes anos ensina que este tipo de movidas políticas resta máis que suma por que o total é menos que a suma das partes: nas eleccións do 2015 a suma, por separado, de Podemos e Esquerda Unida foi de 6 millóns de votos, no 2019 Unidas Podemos tivo pouco máis de 3 millóns de votos: a metade!

Un proxecto político de esquerdas que queira votar nesta lexislatura non pode ignorar o escenario político actual e a súa posible incidencia no mesmo. Un escenario sobre o que planea o perigo dunha forte recesión económica -provocada polo efecto conxunto da pandemia e a guerra en Ucraína quen rompeu as cadeas de valor da globalización e están a disparar unha inflación que castiga moi duro á capacidade de consumo das familias de rendas medias e baixas e que finalizará afectando o emprego-.

Neste escenario un proxecto como SUMAR, viría axudar, ou prexudicaría, ao presente e o futuro do goberno de progreso (PSOE/UP) do que, repito, a señora Diaz forma parte como ministra de Traballo? Debilitando a un dos socios de goberno, facendo aínda máis visible a división interna, benefíciase ou se prexudica ao conxunto? Non poden, por caso, saír as dereitas beneficiadas desta nova división? Coido que a resposta está clara.

Finalmente, e a nivel de imaxe, dada a eterna historia cainita das esquerdas, que garantías de credibilidade pode ofrecer a nova organización de que non se repetirán as concorrentes batallas internas cando os precedentes e as traxectorias non axudan a consolidar esa necesaria confianza?

Moitas incógnitas sobrevoan este novo proxecto político. Moitas e non todas positivas. Haberá que esperar para ver como avanza, ou retrocede, algo no que tamén vai influír a marcha da situación xeral a