O vergoñoso desastre do Barça en Lisboa é o epílogo das graves derrotas que sufriu o equipo nas últimas tempadas. Sen ter que buscar moi lonxe, aí está para a memoria culé a agonía de Anfield onde Messi e os seus compañeiros perderon algo máis que o oremus antes de volver a casa co rabo entre as pernas.

Pique barça bayern

Onte o Bayern demostrou nítida e xustamente quen sabe competir na Champions e quen nin sequera o tenta. Todo o que pasou no estadio do Benfica soou a traxedia deportiva e a cambio de ciclo, e todos, especialmente xogadores e directiva, son especificamente responsables, uns máis que outros dos sucedido. Por exemplo, o presidente Bertomeu máis que o adestrador Setién, e o defensa Piqué máis que o dianteiro Messi.

O problema deste club, que para iso é “més que un club”, é que a soberbia dos momentos felices impediulle saber cando ía vir un cambio de ciclo. Algo que por exemplo Guardiola soubo adiviñar cando, gañándoo todo, foise ao Bayern e ninguén lle preguntou en privado cal era a razón verdadeira da súa sorprendente marcha. O tempo, que todo o pode, acabaríanos demostrando que o intelixente adestrador de Santpedor abandonara o edificio antes de que este derrubásese estrepitosamente sobre a súa cabeza. Coas súas fazañas posteriores como técnico de elite demostrounos que había moita vida futbolística fose do Barça e que era moito mellor para todos tomar unha decisión tan difícil de entender. Curiosamente foi o Bayern o que lle deixou irse a Manchester cando entendeu que as súas cores non gañarían a Champions, Mentres en Can Barça os directivos seguiron á súa, ebrios de gloria inmediata, malgastando recursos e tempo e gozando duns triunfos que nin lles pertencían, nin sabían como administrar. Quen se atreve a cambiar algo cando todo sorriche? Pois xa ven, nada é eterno, nin sequera Messi... e na Champions moito menos.

E agora a gran pregunta: que facemos? Pois, primeiro o máis importante: coidarse e protexerse do coronavirus. Logo, convocar eleccións a Presidente, poñendo data próxima ás mesmas, pero co tempo suficiente para que se postulen candidaturas serias e non pantasmas como Laporta. Aí podería ter a súa oportunidade o lenguaraz Piqué para demostrarnos que ten un proxecto sólido para o club, como o tiveron os actuais dirixentes do Bayern, a maioría internacionais con prestixio. E como non, xente afastada da política porque, agora mesmo coa que está a caer, só faltáballe ao Barça dividir á súa afección por cuestións ideolóxicas. Atentos ao dono de Mediapro. En terceiro termo, propiciar baixas nun persoal necesitado de xubilacións anticipadas que ata os recollebalóns saben a quen son. Para facelo non é necesario fichar a Pochettino, porque técnicos do seu nivel hainos xa na casa, que poden asumir esa desagradable misión sen cortarse un pelo. Finalmente, cun novo Presidente instalado no seu despacho oficial e tras unha sisuda reunión da nova Xunta, buscar un Director Deportivo de nivel que nos contrate ao novo adestrador, os seus axudantes e logo a xente que vai completar o persoal, que non ten porque ser bendicida por ningunha das estrelas do club.

E Messi? Convencerlle de que quede, porque irse nas actuais circunstancias non llo merece nin el, como extraordinario xogador e xenerosa persoa, nin a xente que o idolatramos. Agora mesmo, os que lle sufriron no campo tratasen de tapar as súas propias vergoñas deportivas co resultado de Lisboa para non recoñecerlle a súa traxectoria. Como é libre de irse ou quedar, hai que respectar a súa decisión, sexa cal for, aínda que doia dicilo. Por certo: Piqué non é Messi.

(Continuará)