​Reconfortante pelexa mediática

Ás veces o verán fai honra á súa estacionalidade e requéntase con pelexas mediáticas que merece a pena observar, e sobre todo seguir, porque, sen a menor dúbida, esconden o mellor da nosa axitada profesión de xornalistas. A guerra de Pablo Iglesias contra o noso colega Eduardo Inda, lonxe de amainarse, entrou nunha especie de batalla das Ardenas, na que, como Vds., saben, os nazis comezaron gañando, pero que entre o estadounidense Patton e a melloría do tempo e con ela o traballo da aviación, os aliados acabaron saíndose coa súa acabando coas últimas esperanzas de Hitler e os seus, como agora mesmo parece que está a pasar baixo a diligente xestión do Xuíz Manuel Garcia Castelló.

Hoxe léome o artigo do propietario de OK diario titulado “Iglesias, es un delincuente”, e tras facelo, non me queda a menor dúbida, de que a batalla entrou na fase máis decisiva. Aquí xa non hai medias tintas, ou o líder de Podemos acaba xudicialmente empapelado, co que iso supón para a súa formación e o seu futuro político, e mesmo para o Goberno SÁNCHEZ e a súa ex Ministra de Xustiza e Fiscal Xeral, ou imos ter un gravísimo problema de Estado pola presunta manipulación da independencia xudicial se se trata de botar terra encima do asunto.

Como, por experiencia, neste diario sabemos ata latín, por iso déronnos tanto, sobre outro asunto tan turbio como o segue sendo o Caso Inipro, que nunca acaba de xulgarse porque un membro da actual executiva do PSOE é alcalde socialista de Viladecans, a máis diso recoñecido sanchista e agora pactante podemita e xogou a dilatar cuantos procesos ou traballos da Garda Civil levou a cabo, facéndolla palmar xudicialmente aos seus propios colaboradores que actúan como inxenuos homes de palla, observamos con esperanza esta pelexa madrileña, coa secreta esperanza de que o xornalismo poida, por fin, contra o xogo sucio político, e sobre todo, con aqueles , que presumen de líderes honrados e logo, son o que son,  cada vez que Xuíces como Castelló tiran un pouco da manta a pedimento dos medios independentes.

A verdade é que o que me lin hoxe 28 de xuño, alegroume os meus aniversarios, que coincide na data co publicado. Por iso, brindo pola vitoria final e unha derrota en toda regra de quen non conta unha soa verdade, nin no Congreso, nin no Goberno, nin tampouco nos medios afíns e encima atesourou un patrimonio familiar insuperable, nun curto espazo de tempo.

Hai un vello proverbio xudeu que a min me reconforta cando pasan cousas como esta que lle contamos: “Cunha mentira adoita irse moi lonxe, pero sen esperanzas de volver”.

E se a frase, agora máis que nunca se fai viral?