As distintas enquisas que apareceron nas últimas horas no moi distorsionado mundo das audiencias indican que, nin Galicia nin Euskadi, están por labor de ofrecernos sobresaltos o xa cada vez máis próximo 12 de Julio. Iso é o máis probable. A medida que se achegue o momento haberá un aluvión de novos datos, moitos elaborados coa malsana intención de confundir aos votantes, que nos acheguen na verdade última, pero por iso non exacta, de saber quen gana e quen perde. Nin sequera os datos recolleitos a pé de urna poden, moitas veces acertar no diagnóstico, pero se, en cambio o sentido común, que é algo que non todo o mundo sabe utilizar para esta clase de cousas.

Urkullofeijoo

Con esa premisa por diante, o que máis se parece nestes momentos ao que pode chegar a pasar, é que o actual presidente Núñez Feijoo vai gañar un dos comicios máis difíciles que se disputan na España constitucional, por aquilo de que todos votan contra un só candidato, desde que Fraga decidiu volver á súa terra no xa histórico 1990 e necesitou sempre, para manterse, da maioría absoluta dos votos dos galegos. Esta vez, entre socialistas, Bloque e as moi diversas Mareas, que antes de que aparecese o Coronavirus xa se fregaban as mans coa súa “esta vez si”, tampouco, segundo esas enquisas que lles cito, van conseguir que o moi moderado candidato popular consiga sentar de novo no Pazo de Raxoi, cando xa ninguén daba un duro pola súa continuidade. Se non ocorre un milagre e San Andrés de Teixido axuda ás hostes de Sánchez e Abel Caballero, o que debía suceder a Rajoy en Madrid volverá gañar a súa cuarta cita electoral pola moi humillante maioría absoluta, mentres os seus adversarios divídense e xa dan a sensación de que, nin entenden a Galicia, nin, o que é peor, as galegas e os galegos seguen sen entender a política que practican.

En Euskadi, vai pasar o mesmo. Bildu queda onde está, Podemos baixa a parámetros máis lóxicos e os socialistas manterán o seu confortable conllevancia cos nacionalistas do PNV, se non cometen a tolemia de facerlle caso ao inestable Pablo Iglesias e pérdense en negociacións contra natura que só levan á inestabilidade do clima social, non só no País Vasco, senón, sobre todo á ingobernabilidad no conxunto do Estado. Debe gañar Urkullu, os populares apenas notarán o efecto Iturgaiz, e todos contentos e a traballar no próximos catro anos. É o que hai e polo que dirá a xente, é o mellor para todos.

Núñez Feijóo e Urkullu, con ideoloxías moi diferentes e ata contrapostas, transmiten unha sensación de moderación e estabilidade, que galegos e vascos saben valorar, e que, desgraciadamente para os seus rivais, tradúcese en votos e gobernos estables

Núñez Feijóo e Urkullu, con ideoloxías moi diferentes e ata contrapostas, transmiten unha sensación de moderación e estabilidade, que galegos e vascos saben valorar, e que, desgraciadamente para os seus rivais, tradúcese en votos e gobernos estables, que nin sequera os dous grandes partidos españois e moito menos os hilarantes poemitas, son capaces de comprender, por moitos trompazos electorais que reciban. Os seu esixe unha análise moi profunda e moi serio, que os interesados non están dispostos a facer, nin agora, nin nunca. A moderación non está na súa folla de roteiro e saber pactar con o opoñente, esixe, sentidiño, palabra moi querida polo que tamén foi presidente da Xunta Xerardo Fernandez Albor, que polo momento non entra no Manual de estilo político dos probables perdedores. Eles saberán.Ten bemoles e seguramente moito máis sostidos, que o que Madrid e España enteira néganlle ao orgulloso Sánchez, Galicia e Euskadi síganllo outorgando aos Presidentes das dúas históricas nacións sen estado: a ansiada maioría para gobernar sen sobresaltos. Por que será?.