Volven as dúas Españas?

Manuel Fernando González Iglesias

Miren, na política as cousas non pasan nunca por casualidade, palabra de xornalista da Transición. Cando dúas cousas coinciden, e sucede en dous partidos que só teñen en común a Constitución --publicada no número 311 de o BOE do 29 de decembro de 1978--, quere dicir que pasa algo moi preocupante.


Cóntolles: esta semana, Vds. seguramente puidesen ler na maioría dos dixitais que o presidente Aznar guiou a man de Pablo Casado no PP para cargarse ao Sr. Alonso, un político moderado pero competente á fronte da candidatura popular en Euskadi. De paso, halle animado afectuosamente a deixar de presidir aos seus compañeiros de partido en dicha comunidade. Éxito total, coa extraordinaria intervención do "xeral secretario" Egea, porque así habería que chamarlle a partir de agora igual que a o seu histórico antecesor Paco Cascos. Egea acumula xa varias fazañas de similar talante que lle fai parecerse ao asturiano como dúas pingas de auga, provocando unha escandalera mediática de aquí non che menees. Comeza o espectáculo, baixa o pano e finaliza o primeiro acto.


Alfonso Alonso Amaya Fernández


Sobe o pano e aparece en escena un segundo expresidente con carisma socialista, non un chisgarabís bolivariano, metido oficialmente a mediador entre o criminal Maduro e o pobo venezolano --o tempo diranos a que máis e por canto, como o seu amigo o exembajador Raúl Morodo, ao que a Audiencia Nacional e os suízos xa acusan por as súas cobranzas opacas e escandalosas.


Me estes referindo ao expresidente Felipe González, quen leste mesmo luns (ollo ás coincidencias no calendario!) soltaba na Asemblea Valenciana de Empresarios unha contundente diatriba contra o Goberno Sánchez na persoa do Vicepresidente Iglesias, outro bolivariano excelso dun partido que algún día tamén poderá explicarnos aos españois, incluídos aos cataláns, a que se deben as súas relacións con aquel país e que beneficio económico obtén ou obtivo desas relacións.


Pero volvamos ás palabras de Felipe González desta mesma semana: "Que me expliquen que fai o Ministro que ostenta a carteira de Dereitos sociais e Axenda 2030 na única Comisión Delegada que non se ocupa diso e que é a do Servizo de Intelixencia", respondía González á decisión de Sánchez de forzar unha modificación da Lei Reguladora do Centro Nacional de Intelixencia (CNI) para permitir precisamente a entrada de Iglesias na Comisión Delegada do Goberno para Asuntos de Intelixencia, é dicir, o órgano que controla todos e cada un dos chamados segredos de Estado.


"Cústame traballo ver que relación hai entre a Axenda 2030 [para o desenvolvemento sostible] e o CNI", insistiu o político socialista, que non aforrou en ironías. "O servizo de intelixencia ten moito que ver coa política social! Quero que mo expliquen". Como é fácil de interpretar a sorpresa e as palabras de Felipe González veñen resumir o malestar con que se acolleu a última decisión de Sánchez nos círculos de seguridade do Estado.


E esa puntada sen fío do sociata, moi relacionado como Aznar cos centros de poder occidentais, responden á inquietude que produciu en Estados Unidos, Francia ou Inglaterra --por poñer tres exemplos de potencias occidentais cos que ambos os expresidentes teñen contactos privilexiados--, o feito de puro sentido común que os segredos do seu Estado poidan ir parar a mans castristas, rusas, bolivarianas... ou do PNV.


Hai unha pregunta moi sinxela para explicalo. Vds. cren que neses países que lles cito cando cambia o Goberno, o novo presidente de USA, o Premier británico ou o Presidente da República entrega a un socio de coalición que acaba de coñecer e que non ten ningún crédito internacional, salvo en réximes populistas antioccidentales, os segredos mellor gardados dos tratados de bases militares ou da mismísima OTAN? Pode garantir Sánchez que eses segredos non correrían a sorte do caso Assange, que vendeu todo o servizo de espionaxe norteamericana aos rusos? Garante o Señor Sánchez que todos os segredos da guerra contra ETA que tanto custou gañar aos servizos policiais españois, con 854 asasinatos de policías e políticos do PP e do PSOE, non chegarían agora ao PNV e de alí a Bildu como por encantamento?

.


Entenden Vds. o do cabreo de Felipe e Aznar e as súas primeiras consecuencias políticas? Pois sigan atentos á continuidade dos seguintes actos que van representarse , porque o que imos ver, con dúas eleccións autonómico-nacionais, ambas as polos seus estatutos poden sentirse ideológicamente iguais, merece a pena seguilo, porque todos estamos a xogarnos o novo deseño de o  recoñecido como Reino de España, e aquí alguén xa acendeu todas as luces de alarma dentro e fóra porque... volven as dúas Españas? Terrible!!

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE