Queda moito que pactar ou desacordar e o baile de San Vito non fixo máis que comezar. A reunión de Sánchez e Iglesias do martes é un claro exemplo da desconfianza que uns e outros se teñen cando deciden verse as caras. Goberno de coalición, goberno de cooperación, goberno que inclúa áreas específicas tuteladas por Altos Comisionados... Goberno do que Vds. queiran, todo vale se ao final uns e outros cadran os números dos seus intereses partidarios. Chegados a este punto, queridos votantes, a ideoloxía apárcase e emerxen os intereses humanos, que sempre corren máis présa. Acórdanse da odiosa pregunta que hai do meu?... Pois iso.

De momento, o que ten máis bocas que alimentar é Pablo Iglesias. Ata 50 señoras e señores sen curre, do seu corte persoal, ha de colocar ao redor da manduca que outorga o poder tras a ‘desfeita’ electoral podemita, e iso é innegociable. Como tamén o van ser os Ministerios e a repartición dos nomeamentos en Europa que non son pequena cousa. Iremos vendo paso a paso.

Hai tanta xente encabuxada que conformalos a todos vai resultar un verdadeiro encaixe de bolillos.

Isto non vai resultar tan fácil como o foron os pactos en Euskadi, porque os que alí chegaron a un acordo son dirixentes de dous partidos centenarios que o teñen sempre claro cando se trata de repartirse o poder e os diñeiros das Deputacións Forais. Oxalá o Estado funcionara con esa eficacia, sería bo para todos.

E logo está o Xuízo do Procés no Supremo, onde os avogados da defensa se moven na traca final entre o victimismo e a procura dun clima que propicie o indulto real, para poder pechar un conflito que promete levar por diante a estabilidade financeira e a paz social. Fagamos a paz, resolvamos o conflito cunha sentenza xenerosa, se escoita nas filas independentistas pero, de momento, non hai resposta e si tambores de guerra ao redor da Fiscal Xeral do Estado, a que pide sentenza por rebelión, á que din que o Goberno socialista quere cesar de forma inmediata por non deixarse manipular como a Avogacía do Estado.

A tamén Ministra de Xustiza, protectora da citada Fiscal tamén soa como cesada cum laude, e ambo feitos, se se confirman, deixarán aos indepes moi contentos, pero serán decisións que chegarán tarde e provocarán máis polémica que felicitacións.

En definitiva, todo un enredo que unido ás leas autonómicas e municipais farán necesaria a retardación da toma de posesión de Pedro Sánchez, que os máis prudentes aconsellan que se celebre en setembro, que é un mes idóneo para afrontar a nova lexislatura. Así que… a esperaaaar!