​Votamos os Orzamentos?

A entrada de Vox no escenario parlamentario andaluz provocou unha verdadeira hecatombe na moi estreita capacidade de análise da esquerda española. PSOE e Podemos quedáronse traspuestos ante a avalancha de deputados que acaban de conseguir os seguidores de Abascal en Andalucía. Aos xornalistas, se somos honrados e decentes, tamén nos toca recoñecer publicamente que non soubemos detectar este tsunami antidemocrático que, como xa sucedeu na historia dos pobos da vella Europa, metéusenos en casa utilizando a democracia para poder acabar con ela. Nin que dicir ten que os verdadeiros culpables do que en galego chámase "desfeita" téñena, ademais dos políticos que sentan en Madrid, os que realmente mandan neste país e noutros moitos e que son os que co seu poder e o seu diñeiro moven o mundo. Vds. xa me entenden. Non teñen rostro, pero saben como manexar os tempos da historia á súa antollo sen que saibamos realmente quen son.

Metémonos/Metémosnos nunha lea, e o PSOE español ha metido a pata ata arriba convocando unhas eleccións no peor lugar posible e nun momento histórico inoportuno. Os socialistas están dirixidos por un iluminati e así nos vai como sociedade e como país. Por se fose pouca esta desgraza, temos ademais un Partido Popular que abandonou a súa atalaia de partido da dereita civilizada para converterse nun estercolero de corruptos envalentonados por un sobrevivente dos Azores que traballa para redimirse ante a historia enviando a un pequeno tramposo a xogar coa estabilidade de España e dos españois sen o menor escrúpulo e cun moi escasa bagaxe intelectual.

Se os escanos que os andaluces votaron consolídanse na proporción que na tarde deste domingo coñecemos acabarase a barbaridade de 40 anos de mandato socialista. Un feito que nunca debeu de producirse se a familia sociata apostase pola alternancia fai xa varias lexislaturas. Pero iso xa non ten remedio. A abstención botoulles do poder e á dereita non lle importase esquecer que iso dun "Tripartito" é unha coalición de perdedores, antidemocrática e perversa, como chegaron a cualificala cando, en Catalunya, a un andaluz chamado Montilla ocorréuselle acabar con con 23 anos de mamandurria pujoliana. Isto, naturalmente é outra cousa faltaría máis!

Que vai pasar entón? Pois, moitas cousas. Os linces de Podemos e Esquerda Unida pretenden mobilizacións populares. Imos, que convertamos isto nunha nova Venezuela. A Cidadáns esquecéuselle que é un partido de centro aínda en plena bebedeira electoral. Susana Díaz, sen dimitir aínda, algo incomprensible, di agora que hai que defender a Democracia pactando as forzas constitucionalistas para parar a os ultras. E Sánchez calou, aínda que segundo cóntanme, xa chamou aos seus amigos independentistas e fíxolles unha soa pregunta: Pactamos os orzamentos?

Vds., que non son parvos, seguramente deducirán facilmente que é o que pretende o noso astuto Presidente con esa pregunta. Mentres, os de VOX celebran a xornada festiva á espera de que o Goberno lles doutra oportunidade nese súper-maio electoral do que tanto vén falando ultimamente. Ai Señor a que nos espera!