O pasado 14 de xaneiro o noso diario recollía na súa portada unhas declaracións de Felipe González, cuxo titular era meridianamente claro: Felipe González non ve delito de rebelión, pero si de sedición.

E o que entón, estando Rajoy no Goberno de España, pareceu unha "ocorrencia felipista", agora foi asumido pola Avogacía do Estado en mans doutro executivo socialista, tras un longo período de varios meses, no que houbo matizacións de todo tipo, incluídas as dos propios independentistas, que escenifican en público unha posta en liberdade sen cargos dos seus políticos presos ameazando mesmo a través das súas forzas de choque, mellor coñecidas como" els CDR", cun asalto ás prisións se a sentenza do Supremo non recolle as súas reivindicacións.

González, nas súas declaracións á SER que recollemos moitos diarios sentenciaba: "danse todas as condicións para ser condenados por un delito de sedición e de malversación de caudais públicos...pero a rebelión é un delito dificilmente probable".

Hoxe, os mesmos diarios enchemos as nosas portadas como por aquel entón coa intención da Avogacía do Estado, ou sexa o Goberno Sánchez, de pedir o mesmo que propoñía o ex Presidente socialista, especialmente aos seus. E, como sucedese naquel mes de xaneiro pasado, armouse a disputa pai, especialmente cando están á vista as Eleccións en Andalucía e logo as municipais, as autonómicas e as Europeas. Avalancha electoral á que PP e Cidadáns queren engadir a nai de todas convocatorias, o auténtico tsunami: as eleccións xerais.

As hemerotecas as carga o diaño, como sucedeu con esta coincidencia entre líderes socialistas nun período tan curto de tempo. O certo é que o do controvertido "xesto" xa se produciu como querían Esquerra e PdeCat, sen que teñamos a sensación de que o que faga ou diga a Avogacía do Estado sirva para que o Tribunal que xulgará aos agora procesados polo procés fágalle o menor caso, especialmente porque temos un Goberno que cambiou de opinión cada vez que un dos seus dirixentes opinaban sobre Catalunya. A PP e a Cidadáns si que lles vai a servir para gañar credibilidade ante a opinión pública, xa que se confirman as súas sospeitas de que Pedro Sánchez quere seguir na Moncloa a costa mesmo de ter que rectificar.

Para numerosos e prestixiosos xuristas, a coincidencia sobre o delito de sedición é razoable, porque propicia, se se aplica, sentenzas suaves que convidan, nun curto período de tempo, a un indulto sen sobresaltos, como xa pasou cando ao Goberno Companys sentenciáronlle a 30 anos de cárcere polo seu intento golpista, durísima condena que a vitoria electoral do Fronte Popular nas eleccións de febreiro de 1936 permitiu a súa liberdade. O que veu despois, só merece a pena lembralo por todos os nosos políticos... para non volver repetilo... nunca.

Nin dereitas nin esquerdas poden permitirse xa un enfrontamento cerril que volva dividir á sociedade española e sacala de Europa. Veremos se os que apostamos polo diálogo gañamos por primeira vez este envite histórico.