PSOE

Detrás da oferta de ultimísima hora de Rivera escóndese o temor a que as enquisas sexan certas e os laranxas retrocedan lastrados polos seus cuitas internas e o seu xiro á dereita. O resto dos grandes partidos conta, en teoría, cunha fidelidade maior, por encima do 70%.

O líder da formación violeta conserva o seu desexo de formar un goberno conxunto co socialistas pero, a falta de avances determinantes nas negociacións, trasladou ao Rey que manteñen a abstención na próxima votación de investidura. Pola súa banda, Sánchez respondeu a Rivera que ofrece "garantías" para a abstención de Cidadáns, pero desde a forza laranxa manteñen o non ao Goberno en funcións.

De celebrarse novas eleccións, as cuartas en catro anos, serán a proba inequívoca dun enorme fracaso político tanto do PSOE como de UP.

A portavoz do Goberno central en funcións, Isabel Celaá, considerou hoxe que o mellor escenario para a política española sería investir ao socialista Pedro Sánchez e argumentou que hai votos, programa e equipo de goberno. "Só queda o 'si' de Unidas Podemos", sinalou a ministra.

Non é non. O presidente do Goberno en funcións, Pedro Sánchez, mantivo esta tarde unha conversación de dez minutos co líder de Podemos, Pablo Iglesias, para rexeitar a última oferta de goberno compartido lanzada polo partido morado. Podemos propuxera un Goberno de coalición cun período de proba dun ano e a garantía de aprobar os próximos orzamentos xerais. Con todo, o xefe do Executivo rexeitou a proposta e cominou a Podemos a apoiar un programa progresista desde a oposición.

Os socialistas saben que Podemos non cederá e xa deseñan a súa estratexia para pescar votos entre o morados pero tambięn entre os laranxas. O medo a unha nova crise económica coa dereita no poder, clave dun discurso pensado para combater a abstención.

Hai que supoñer que a Señora Calvo, esta vez, non vai tomarnos o pelo en nome dos socialistas de Ferraz e que a sopa de siglas que configura Podemos deixará de facer comedia.

Cada vez hai menos dúbidas de que en ningún momento entrou na estratexia do PSOE formar un goberno de coalición con UP

As confluencias de Unidas Podemos e Esquerda Unida instan a Pablo Iglesias a facer pública a súa decisión sobre se dará ou non o seu apoio á investidura de Pedro Sánchez como presidente do Goberno de España ou se prefire que se repitan as eleccións xerais.

Se Podemos acepta un pacto co PSOE que lle entregue o control dalgúns altos organismos, a deputada galega ten opcións de ocupar algún dos cargos dada a súa boa sintonía con Podemos. Isto, á súa vez, excluiríaa da carreira por liderar a candidatura para a Xunta, onde o seu nome soa xunto ao de Martiño Noriega.

O temor de que a dereita logre maioría nuns novos comicios ante o desacordo da esquerda e as promesas de reformas do PSOE tras a súa rolda de contactos este verán leva aos sindicatos para deixar só a Iglesias no seu plan para entrar no Executivo. 

A escenificación mediática de Pedro Sánchez e Pablo Iglesias, con intermediarios polo medio segue poñendo de manifesto os seus desencontros.

A primeira vista, parece que Pedro Sánchez tomouse en serio o de pactar unha nova política con Pablo Iglesias sen renunciar á súa liña vermella chamada Goberno de coalición. Veremos en que acaba o órdago.

Como convencer á cidadanía de que a non transferencia dos fondos reclamados é o que corresponde legalmente a situación de non ter uns orzamentos aprobados?

Volver presentar Cidadáns como un partido liberal e á vez seguir sendo a alternativa do PP é a estratexia do líder catalán que aproveitou o verán para desacerse dos compañeiros que non comparten a súa estratexia.

A sesión extraordinaria do Pleno da Deputación de Ourense rexeitou a moción presentada de maneira conxunta por PSOE e BNG co fin de cambiar o sistema de financiamiento do ente provincial. Os votos en contra de PP e Democracia Ourensá, ambos gobernan en coalición, e a abstención de Cidadáns imposibilitou un acordo.

De formar, como pretende, goberno en solitario, o PSOE aplicará unhas políticas semellantes ás que vén aplicando nas últimas décadas o resto da socialdemocracia europea.