elecciones

"Se VOX é o prezo que tivemos que pagar por sacar á momia de Franco do Valle dos Caídos e enterrar as vellas querelas de vermellos e azuis, barato saíunos, porque os vivos tiñamos unha débeda de honra con moitos dos nosos compatriotas".

As enquisas, como se puido comprobar, non sempre acertan. Este 10-N quedará na memoria de boa parte da cidadanía como as eleccións que abriron a porta parlamentaria á extrema dereita, aos antisistema da CUP e o trompazo de Cidadáns.

A solución máis próxima é ir votar e plantar cara aos intolerantes e non facer caso ás tácticas dalgúns políticos perversos. Gañamos moito cun voto na man e aínda máis se o introducimos nunha urna do noso colexio electoral.

O voto é un dos actos de maior responsabilidade social dos cidadáns/as.

Esa será a gran novidade dos posibles resultados, segundo as enquisas, que marcará a vida parlamentaria na próxima lexislatura.  Queda claro que as sesións no Congreso dos Deputados van ser todo menos tranquilas.

En total, nove opcións políticas presentan candidatura en todas as circunscricións galegas. Trátase de PP, PSdeG, BNG, En Común-Unidas Podemos, Cidadáns, Vox, Pacma, Por un mundo + xusto e o Partido Comunista dous Traballadores de Galiza (PCTG).

Neste encontro televisivo que moderará polo presentador de 'Os Almorzos de TVE', Xabier Fortes, o día que arrinca a campaña participarán portavoces dos sete partidos con grupo propio no Congreso dos Deputados: PSOE, PP, Cidadáns, Unidas Podemos, Vox, ERC e PNV. 

A Coruña -onde segue soando o nome de Carolina Bescansa para liderar a candidatura a pesar de que a cofundadora de Podemos segue gardando silencio- e Pontevedra. Estas son as únicas provincias de Galicia nas que competirá a expansión de máis Madrid, segundo a documentación oficial entregada hoxe ante a Xunta Electoral Central na capital do Estado.

O Centro de Investigacións Sociolóxicas dá ao Partido Socialista Obreiro Español unha estimación de voto do 34,2% no barómetro de setembro, cinco puntos máis dos que conseguiu nas eleccións do pasado 28 de abril, e que lles dá unha ampla vantaxe sobre o Partido Popular, que quedaría en segunda posición cunha estimación de voto do 17,1%, a metade dos socialistas. 

Cunha campaña moito máis corta que os anteriores comicios, as eleccións de novembro estarán marcadas tamén pola celebración, polo menos en principio, de polo menos dous debates electorais en televisión. O primeiro deles será en Radio Televisión Española e xa ten data confirmada, o segundo está pendente aínda de negociar, tanto o día como a cadea que o organizará e facilitará o sinal.

O 10 de novembro volverá haber eleccións, as cuartas no últimos catro anos e, ata entón, pasarán moitas cousas, chegarán datas crave e haberá novidades respecto a os últimos comicios do 28-A.

A primeira vista, parece que Pedro Sánchez tomouse en serio o de pactar unha nova política con Pablo Iglesias sen renunciar á súa liña vermella chamada Goberno de coalición. Veremos en que acaba o órdago.

Volver presentar Cidadáns como un partido liberal e á vez seguir sendo a alternativa do PP é a estratexia do líder catalán que aproveitou o verán para desacerse dos compañeiros que non comparten a súa estratexia.

Hai meses que se rumorea que os de Luís Villares poden chegar a algún acordo orgánico con Más Madrid, no seu anunciado proceso de expansión. Aínda que o líder de En Marea di que aínda non houbo contactos, deixou a porta aberta a esta opción á volta do verán, sempre que se respecte a autonomía do proxecto galego. Agora ben, Más Madrid acaba de anunciar que os de Íñigo Errejón non competirán nunha eventual repetición das eleccións xerais, o que elimina gran parte da motivación para esa unión.

O alcalde de Pontevedra asegura que neste caso está "pechada" ningunha posibilidade co PSOE e o desliga dun pacto na deputación, mentres que se esfuma toda posibilidade de pacto en Catoira.

Ademais do sempre curioso anecdotario, as eleccións municipais, europeas e autonómicas deixaron unha boa ladaíña de votos nulos que, xa que non valen para formar goberno, se serven para botar unhas risas. 

Despois dunha primeira parte, vén a segunda, que non é outra que os posibles pactos entre as formacións que non conseguiron alcanzar a maioría necesaria para gobernar.

Barcelona e Madrid foron, esta vez, as estrelas da pelexa estelar entre un socialismo moi táctico e as súas dúas bestas negras: a dereita popular cos seus dous apéndices e, por suposto, o independentismo.