A revolución é Vox

Se a democracia española fose un automóbil, sería un SEAT 124. A galega, un Renault 5.  

A tormenta que chega, The Coming Storm, son dúas series de podcasts da BBC sobre o caldo de cultivo social das conspiracións, un dos ingredientes que explican o éxito de Donald Trump.
 

Non se trata da habitual caricatura sobre o incultos e freaks que son os americanos. The Coming Storm non busca tranquilizar nosas benpensantes conciencias europeas. O seu principal mérito reside na empatía. Grazas a ela, empezamos a comprender como é realmente o universo MAGA.. Os trumpistas non finxen crer que lles roubaron as eleccións de 2020, realmente cren que llas roubaron.
 

Ollo, non todos pensan que a terra é plana. Non son estúpidos. A maioría son xente normal enfurecida porque a súa calidade de vida esborrállase. Non queda nin rastro do soño americano. Temerosos, buscan culpables e un heroe que os salve.
 

Os malos atópanos nas conspiracións: as elites liberais globalistas que favorecen a inmigración masiva, os medios de comunicación que escriben ao seu ditado e os políticos corruptos promocionados por eses medios. O heroe, o único capaz de devolverlles o pasado glorioso que lle arrebataron é un home branco salvado por Deus, Donald Trump. 
 

As conspiracións son alucinacións pero sempre parten dunha base real. Por exemplo, os medios non somos marionetas do poder, pero fallamos á hora de desmontar mentiras transcendentais na historia recente. Por pór dous exemplos impulsados desde a Casa Branca, a boa saúde mental de Biden e as armas de destrución de Iraq. 
 

Non é de estrañar que semanas antes da segunda vitoria de Trump a porcentaxe que cría que o sistema funcionaba ben, ou que só necesitaba algún pequeno axuste, non chegase ao 40%. A quen vai votar o outro 60%? Ao número dous dun presidente cuxa incapacidade mental o Goberno ocultou e os medios obviamos durante anos? 
 

A dereita tradicional, o centro e a esquerda quedáronse arrinconados contra as cordas, enrocados na defensa sen concesións duns valores que moita da poboación considera espellismos. Mentiras como a liberdade de prensa que, ademais, prexudícanlles.
 

A ultradereita, mentres tanto, adiantoulles pola esquerda e dando as luces, sen cortar un pelo. Por exemplo, The Coming Storm relata como un dos financiadores de Trump, o magnate Peter Thiel, declara abertamente que o seu obxectivo é menoscabar a democracia. 

Os motivos? Un económico, Thiel, Elon Musk e afíns defenden que as revolucións tecnolóxicas só poden espremer ao máximo -enchendo os seus petos pero tamén impulsando o progreso da civilización- sen un goberno que as regule.

O outro motivo é político e dificilmente refutable. Ningunha sociedade pode aspirar a funcionar ben cun sistema de goberno deseñado hai varios séculos. Se a democracia de EE.UU. fose un coche, sería un carro de cabalos, argumenta Thiel.
 

Se a democracia española fose un automóbil, sería un SEAT 124. A galega, un Renault 5.  

Pouco consolo é que ambos os modelos sexan mellores que un carro de 1776 e que, ademais, o descontento a esta beira do Atlántico non se estendera tanto como en Estados Unidos. Con todo, é evidente que aquí tamén cada vez hai máis xente demandando un cambio radical. 

Foi a ultradereita populista quen capitalizou este descontento e proporcionou respostas concretas visibles. Por exemplo, as deportaciones masivas de Trump e Meloni, que Vox quere imitar en España. 
 

Son medidas que a moitos nos resultan inaplicables, racistas, hipócritas, inhumanas e fascistas. O que queiran. Poden selo pero, despertemos, a gran parte da cidadanía dálle igual porque lles proporcionan o que máis necesitan, esperanza.
 

Tras a crise fabricada en Torre Pacheco, Vox reclamou deportaciones masivas. O principal referente da esquerda española, Yolanda Díaz, propuxo regulacións masivas.Cal dos dous vai atraer máis apoio entre unhas clases traballadoras convencidas -non sen parte de razón- de que a desvalorización do seu traballo é produto dunha inmigración masiva a miúdo ilegal? 

Se a situación económica a pé de rúa segue empeorando e a esquerda é incapaz de formular unha alternativa realista para ás clases traballadoras, o neofascismo chegará ao poder en España, como xa chegou en Estados Unidos, Hungría ou Italia. 
 

España librou até agora, en parte grazas ao carisma de Pedro Sánchez. Con todo, como lle lembrou Gabriel Rufián no último pleno ao ‘perro’, chegará o momento no que a figura do presidente deixe de ser o principal dique contra o avance do fascismo para converterse, por desgaste, noutro dos seus motores. 

O deserto na esquerda española é de tal calado, a falta de ideas e de líderes á marxe de Sánchez é tal, que nin sequera Rufián atrévese a dicir en alto que ese momento xa chegou.
 

Agora mesmo, para moitos dos nosos veciños o neofascismo é a única revolución posible. Non nos queda moito tempo para propor unha alternativa, van polo 19% en intención de voto e subindo.