O convenio de seguridade privada ténsase con críticas e unha manifestación á marxe dos sindicatos

A actual negociación, que celebrou esta semana a súa cuarta reunión da comisión negociadora, desenvólvese nun clima de evidente distancia entre as partes. Os puntos de fricción son os habituais, pero se agudizaron: os sindicatos esixen melloras salariais substanciais e maior estabilidade laboral, mentres a patronal defende o que di estreitas marxes dun sector que, aínda que facturou 4.918 millóns de euros en 2023 a través de 1.547 empresas, a miúdo denuncia a presión das licitacións públicas á baixa. De feito, os casos de compañías que se van á quebra non son infrecuentes.

No centro da discusión están os salarios. As organizacións sindicais presentes na mesa (principalmente UXT, CCOO e USO) denuncian que, a pesar de incrementos anteriores, os soldos basee seguen sendo baixos e os complementos salariais resultan insuficientes. A reclamación fundamental é que o novo convenio garanta subidas por encima do IPC para evitar a perda de poder adquisitivo que a inflación provocou nos últimos anos. Ademais, esixen unha actualización de todos os pluses, como os de nocturnidade, perigo ou o complemento de residencia, que en moitos casos levan anos conxelados.

Mentres as conversacións oficiais avanzan con lentitude, o malestar na base do sector atopou novas vías de expresión. Un grupo de vixiantes de seguridade está a promover unha manifestación en Madrid para o próximo 26 de novembro, fixada ás 11 da mañá fronte á sede de APROSER.  Esta convocatoria está a coller tracción en redes sociais pero, polo momento, non conta co respaldo oficial de ningún dos sindicatos maioritarios que negocian o convenio.

O principal promotor desta mobilización é Pablo, un vixiante de seguridade galego coñecido no sector polo seu alias en redes sociais, "percebe87". Convertido nun dos comunicadores máis influentes para os traballadores da seguridade privada a través de plataformas como YouTube, "percebe87" expresou a súa frustración co rumbo das negociacións. Na súa opinión, o acordo que parece próximo a pechar non é satisfactorio para os traballadores, xa que as subidas que se barallan, duns 50 ou 60 euros, son, na súa opinión,  claramente insuficientes para as necesidades actuais.

O comunicador proclamou a súa intención de "romper os estigmas que hai na profesión" e fixo un chamamento explícito aos sindicatos  para que secunden a súa convocatoria e únanse á protesta, buscando unha mobilización unitaria que presione á patronal máis aló da mesa de negociación. Esta iniciativa evidencia unha posible desconexión entre unha parte dos traballadores e as estratexias das centrais tradicionais.

A loita polo marco autonómico

Aínda que as negociacións se libran en Madrid, as súas consecuencias impactan directamente en Galicia. As condicións dos aproximadamente 6.000 vixiantes de seguridade privada na comunidade galega  dependen integramente deste acordo estatal. Esas condicións laborais, desde o salario base até os permisos, decídense por centos de quilómetros, nunha mesa onde as particularidades do contexto socioeconómico galego non son o foco principal.

Precisamente esta deslocalización da negociación é un punto de conflito histórico para o sindicalismo nacionalista. A Confederación Intersindical Galega (#CIG), xunto a outras centrais como a vasca ELA, reivindicou durante anos a necesidade de romper o marco estatal e negociar convenios autonómicos.

Argumentan que un convenio galego permitiría adaptar mellor as condicións salariais e laborais ao custo de vida e á realidade produtiva de Galicia, algo que, segundo defenden, o convenio estatal impide, tendendo a homoxeneizar á baixa

.

Esta demanda de marcos propios de negociación, con todo, chocou frontalmente e de maneira sistemática coa negativa da patronal. As grandes empresas do sector, aglutinadas na Asociación Profesional de Compañías Privadas de Servizos de Seguridade (APROSER), defenden a "unidade de mercado" e a vixencia dun único convenio estatal como ferramenta de cohesión e competitividade.

Unha patronal poderosa e un descontento que se organiza en redes

A patronal, APROSER, non é un actor menor. Esta organización empresarial agrupa ás compañías máis potentes do sector, que representan máis do 70% da vixilancia privada en España. Na súa lista de socios figuran xigantes como Prosegur, Securitas, Eulen Seguridad, Ilunion Seguridade ou Trablisa. A súa postura na mesa de negociación é, por tanto, determinante para o futuro de miles de familias, incluídas as galegas.

Este complexo panorama complétase coa irrupción de Solidariedade, o sindicato minoritario vinculado a Vox, que non forma parte da comisión negociadora. Esta organización emitiu un comunicado este martes denunciando o que considera "a actitude das centrais sindicais tradicionais". Solidariedade critica duramente a "celeridade" que, ao seu xuízo, UXT, CCOO e USO están a mostrar na negociación deste convenio.

O sindicato afín a Vox subliña unha aparente contradición: a présa por pechar o acordo de seguridade privada contrasta co feito de que o convenio actual ten vixencia até o ano 2026. Solidariedade sinala, ademais, que mentres se aceleran estas conversacións, "mantéñense paralizados ou caducados os convenios doutros sectores esenciais como o de residencias de maiores, axuda a domicilio, ou limpeza".   O sindicato advirte de que "negociar rápido non é negociar ben" .

O sindicatos máis representados no sector, por tanto, afrontan o final da negociación do convenio de seguridade privada baixo a presión da patronal, as demandas da CIG, a crítica da dereita e o malestar dunha parte da profesión.