Cultura democrática e despotismo

A miña militancia na resistencia antifranquista ademais de axudar a formarme como persoa con ideas e conviccións democráticas tamén me serviu para valorar a importancia tanto de respectar e aceptar o pluralismo político e ideolóxico como da necesidade de administralo mediante consensos e camaradería. Co tempo, xa na democracia, aprendín que as maiorías reais non son moi difíciles de conseguir (PSOE, PP) pero que cando son dun só partido non representan, por si mesmas, as maiorías sociais. Moi importante foi tamén aprender que a democracia non remata nesas maiorías parlamentarias senón que é necesario contar sempre e en todo momento coa opinión e a complicidade da cidadanía naqueles asuntos que lles afecta.

O anterior ven a conto do devir político en Galicia e en España. Empezando polo noso país vemos como o PPdeG que goberna grazas a súa maioría parlamentar, actúa como se fose dono dun poder absoluto que o exime de responder polos seus actos máis aló das convocatorias electorais (véxanse, por caso,os informes do Consello de Contas: https://gal.galiciapress.es/artigo/politica-galicia/2025-04-01/5239481-consello-contas-xunta-deu-dedo-da-maioria-das-subvencions-e-81-millons-contratos). Unha sorte de despotismo non ilustrado para o que conta co apoio da maioría dos medios de información e opinión galegos, tanto públicos como privados aos que subvenciona xenerosamente para que lle fagan propaganda. Un comportamento despótico que acompaña cun trato vexatorio e insultante tanto aos partidos da oposición como aos movementos sociais cando critican as súas políticas: estámolo vendo agora co caso de ALTRI. Un comportamento que vai en claro prexuízo da convivencia democrática, que crispa o ambiente e impide calquera tipo de acordo como sería desexable nunha democracia avanzada. Un comportamento despótico que pon en evidencia que este goberno galego (PPdeG) está máis preocupado por practicar políticas descaradamente acordes co interese das rendas de capital das que depende (privatización crecente das funcións públicas de benestar, rebaixas fiscais que benefician aos ricos, política industrial que prima as gañancias empresariais sobre o medio ambiente, xestión da débeda en interese dos mercados financeiros...) que por manter as súas promesas electorais. Todo elo converte a Galicia nunha sorte de democracia fallida e con grades déficits que se intentan ocultar acudindo ás mentiras, ás falsidades e ao autobombo. Ao seu favor está o feito indiscutible das continuas maiorías absolutas parlamentarias que as esquerdas non son quen de romper por razóns xa apuntadas neste mesmo medio (https://gal.galiciapress.es/artigo/opinion/2024-12-06/5098510-longo-exodo-das-esquerdas-galegas)

En España o goberno de quenda que está facendo moitas cousas a prol das maiorías sociais, especialmente das menos favorecidas, e que está sufrindo un brutal acoso por parte do poder xudicial mais reaccionario ao que acompañan uns medios maioritariamente conservadores cando non simplemente franquistas, está tamén mostrando importantes déficits e vicios propios dunha partitocracia. Seguramente que o maior dos déficits sexa a falta dunha estratexia a medio e longo prazo que lles sirva aos cidadáns dos pobos de España para saber a onde nos queren levar e o papel que as maiorías sociais deben desenvolver nese camiñar. Certamente a complicada xeometría parlamentaria, que debuxaron os electores, obriga ao goberno de quenda a permanentes negociacións con organizacións políticas que nalgúns casos pecan de desatino cando non de infantilismo. Pero se a democracia, como dicía ao principio, é respectar e aceptar o pluralismo político e ideolóxico, o deber dun bo goberno é saber xestionar ese pluralismo. Algo que resulta máis difícil cando existe unha oposición como a actual (Vox, PP) que non respecta o xogo democrático, que busca crispar o ambiente político e social, que insulta e substitúe o debate e as propostas políticas polos ataques persoais e que, en definitiva, non parece quen de superar o seu pasado franquista. Todo isto combinado crea un escenario político e social que non se conxuga cos indiscutibles progresos que en materia económica e social se están producindo en España grazas a este goberno de quenda e os seus apoios parlamentarios e sociais.

As razóns desta disonancia hai que buscala en que a cultura democrática está hoxe ausente ou presenta grandes déficits por mor do comportamento duns partidos xerárquicos e moi burocratizados que os afasta da cidadanía, un poder xudicial con non poucos maxistrados reaccionarios no seu seo que alimentan unha enorme desconfianza cara eles e uns medios de comunicación e opinión vendidos ao poder económico e cuxa credibilidade está hoxe moi tocada.