Despois de cinco longos e tortuosos anos, por fin, os dous grandes partidos, PSOE e PP, chegaron a un acordo para a renovación do Consello Xeral do Poder Xudicial que tanto pedían os propios xuíces, os partidos, e que a Comisión Europea instaba á súa renovación. A firma do acordo foi posible tras dous anos de negociacións das dúas formacións e a mediación da UE. Por iso, a firma do documento tivo lugar en Bruxelas ante a vicepresidenta da Comisión Europea, Beira Jourová.

O acordo para a renovación do goberno dos xuíces ten tres puntos importantes: a renovación que garante unha composición equilibrada de 20 novos integrantes, con traxectorias acreditadas e independencia política; a rexeneración que, para González Pons, establece a despolitización da xustiza. Eliminación das portas xiratorias en ambos os sentidos. Os xuíces que tiveron cargos políticos non poderán ditar sentenzas até dous anos despois de deixar os seus cargos. O fiscal Xeral non poderá ser nomeado até cinco anos despois de deixar o seu cargo político. E Terceiro punto, a reforma da lei Orgánica do Poder Xudicial, para a que será necesaria os votos de 3/5 partes. A renovación do CGPJ como a aprobación da reforma de Lei Orgánica serán referendadas no Congreso e posteriormente no Senado-

Na súa comparecencia ante os medios, o ministro da Presidencia, Félix Bolaños, dicía que este acordo de PSOE e PP pon fin a unha anomalía institucional, que devolveu á normalidade. “os desacordos pódense solucionar con dialogo”, recalcaba o ministro. Quen tamén explicaba que “este acordo ten un enorme valor político para a saúde institucional e reputacional do noso país”. A reforma, segundo Bolaños, “é boa para a cidadanía porque cada ano que non se renovaba o CGPJ, o Tribunal Supremo acumulaba mil casos de atrasos”. Tamén é bo para xuíces e maxistrados porque permitirá cubrir as prazas pendentes, que son bastantes.

O acordo alcanzado por socialistas e populares, cos seus dous negociadores; Félix Bolaños e González Pons, puxo de manifesto - aínda que sexa pola presión de Europa- que o diálogo e os acordos entre os dous grandes partidos é moi importante que se alcance. Os grandes temas de Estado, como se facían antes, son necesarios que se pacten entre as dúas formacións, independentemente das súas ideolóxicas. O ben común está por encima dos intereses dos seus partidos. Así debería ser sempre.

Na firma, aínda que despois de dous anos de negociacións e bastantes documentos desdeñados, González Pons, o veterano e Félix Bolaño “o novato”- que non o é tanto-, conseguiron un documento de consenso en que as dúas partes cederon nas súas pretensións de impor os seus criterios ao outro. Non sei quen dixo que “se non estás disposto a ceder en algo, é pouco probable que atopes un acordo que che satisfaga. A flexibilidade é clave na negociación.”. Os dous son políticos flexibles que entenden que nunha negociación non pode saír unha das partes como gañadora: as dúas teñen que saír sentir gañadores.

Dicía González Pons en rolda de prensa que, nestes dous anos de negociación con Bolaños, cre que sacou unha boa amizade co ministro Será o inicio dunha boa relación noutros temas que están pendentes de acordos? É posible, pero hai uns cantos personaxes no PP que lle van a pór pedras no camiño para que iso non suceda. Son da teoría de canto peor mellor para eles e os seus plans. No entanto, o sucedido este martes, fortalece a democracia, a separación de poderes e albisca unha pequena luz de esperanza en que as cousas poden cambiar despois de tantos anos de desacordos.