A tormenta perfecta

 

 

O resultado das últimas eleccións xerais deixou un panorama político convulso e polarizado, sen entrar de forma excesiva en cálculos aritméticos, a cousa divídese fundamentalmente en dous bloques ideolóxicos onde e facendo microcirugía política, Pedro Sánchez se quere reeditar o seu goberno de coalición terá que ceder ante as pretensións dos independentistas e outras menores do resto de formacións que o apoiarían, excepto a autodeterminación xa que a propia Constitución impídello, a mesma que lle permite e cos números na man "aínda que xustos" formar o citado bipartito. 

 

Junts estirase o chicle con Puigdemont e a súa amnistía así como co referendo, pero todo o bloque de esquerdas chegará a un  acordo colleito con fíos xa que a outra opción para eles sería politicamente inviable a nivel de réditos electorais  cada cal máis dispar. Por tanto, os 7 deputados de Junts con abster ou votando a favor de maneira xa máis folgada esta última opción, sería suficiente para reeditar a gobernabilidade de Sánchez dentro dos dous meses de prazo que marca a lei ou repetir eleccións, escenario este último que o actual presidente en funcións non contempla. 

 

España é plural, así figura na Constitución e devandita formulación manifestárono sempre os dous partidos maioritarios, iso si á súa conveniencia. 

 

Deixo para o final ao partido que máis votos e deputados sacou pero a pesar do fragmentado do Congreso  os números non lles dan para formar un goberno só co apoio dos 33 representantes de VOX e 1 de UPN.

 

Atopámonos dentro da lei e todas as opcións que dá esta para entre outras cousas que a formación con máis apoio electoral sexa a primeira en iniciar a rolda de contactos dentro de todo o formalismo que iso leva, pero devandita opción non é a única. 

 

Feijóo cometeu erros de vulto durante a campaña do mesmo xeito que Sánchez pero a posta en escena deste último e o control dos tempos e o seu dominio da enxeñaría política por non citar outras estratexias de distinta relevancia fixeron de Feijóo simplemente un tecnócrata e xestor, con ambicións, lexítimas, iso si,  e con indefinicións no que se refire a pactos tras as municipais e autonómicas ou as pensións e por tanto cunha ideoloxía facilmente substituíble. Conclusión, o Título IV art. 99 da Carta Magna así como a lei electoral prevé esta situación política que é o escenario aberto no que nos movemos actualmente.