O Parlament culminou o golpe de estado en Catalunya

Finalmente despexouse a dúbida: foi o Parlament, en votación secreta, quen declarou a DUI. Tiñamos a dúbida de se Puigdemont se ía sacrificar, pero despois de estar a punto- nun momento de sensatez- de inclinarse pola convocatoria de eleccións e presionado pola súa contorna belixerante, deixou en mans da bancada independentista a decisión. Unha decisión votada en segredo. Covardía? Está claro que si.

A imaxe da toma do Parlament por uns douscentos alcaldes independentistas… Non son os representantes de TODOS os cidadáns? Foi realmente para botarse a chorar. Coa vara de mando como elemento intimidatorio -a quen?- quixeron escenificar un acto de forza e desafío verdadeiramente lamentable, pouco democrático e cun certo tufillo sectario.

O desafío á democracia e o desprezo ao Estado de Dereito son argumentos máis que suficientes para que o mundo democrático rexeite, así o fixo, este golpe de estado da metade do Parlament e do Goberno da Generalitat de Catalunya que actuaron de maneira sectaria e desprezando a maioría de cataláns. Lexitimidade de que, Puigdemont?

A reacción do Goberno español e os partidos con sentido de Estado non se fixo esperar; aprobación da aplicación do 155, Consello de Ministros extraordinario, comparecencia do presidente do Goberno, Mariano Rajoy, para explicar as medidas: destitución do presidente, do vicepresidente, e de todo o goberno golpista, disolución do Parlament e unhas cantas medidas máis. Nas próximas horas iranse coñecendo como se vai levar a cabo a implementación das mesmas. Resistiranse a deixar as poltronas os membros do Goberno e os parlamentarios secesionistas? Motín institucional, desobediencia civil? Todo pode ser.

A convocatoria de eleccións para o día 21 de decembro, é a demostración de que non se quere manter por un longo período de tempo a intervención do Goberno. É unha boa noticia, dentro da desgraza que se está vivindo en Catalunya desde hai xa demasiado tempo.

A campaña electoral acaba de empezar e a pregunta que se farán algúns é: Quen van participar nas eleccións? Os independentistas van estar nelas? A CUP, que se saíu coa súa -por pouco tempo- vaise tirar ás rúas, por outra banda o seu lugar natural?

Que a decepción, e o sentirse enganado non se apoderen das xentes que creron cos ollos pechados que a República Catalá que tocaron artificialmente durante unhas poucas horas, se traduzan nunha expresión de rabia que se converta en violencia social e rueira. É a hora da reflexión e de pensar que nesta situación non gañou ninguén, máis ben todos perdemos, por causa duns dirixentes políticos incapaces, mentireiros e pirómanos que non mediron as consecuencias das súas accións. Agora toca restablecer a legalidade que serve para protexer a todos os cidadáns e hai que traballar máis que nunca para sacar a Catalunya deste pozo no que caeu.

Son tempos complicados, pero seguro que entre todos se vai poder superar. Non importa as veces que caia, senón as veces que un é capaz de levantarse.