A semana da ira

Ben, pois como este luns é festa en Barcelona, é probable que a semana da ira entre ao ralentí. Vamos, que non teñamos rifa ao grande. Con todo, para os que escribimos e mantemos as nosas conviccións democráticas e de respecto á lei e á Constitución Española, segue sendo un pesadelo atoparnos no ollo do furacán, mentres que este xigante chamado "Procés" parece disposto a nos engulir, por moito que 18.000 servidores públicos viñesen a Catalunya a xogala connosco, que estabamos, por moito que diga a Dona da Moncloa, máis sós que a unha.

Cando o indecente Julian Assange dixo sobre Catalunya: "Europa verá nacer unha nova nación ou unha guerra civil", La Sexta, a canle que grazas á Sra. Sáenz de Santamaría "mellor explica" o que fan os Señores Puigdemont e Junqueras para separar Catalunya de España, dixo que o do comunicador australiano era "unha barbaridade", seguramente, pensando que a frase podería asustar a súa audiencia, bastante afeita a que se lle vendan motos de que os independentistas cataláns son uns mártires da liberdade de expresión, dito reiteradamente por eles mesmos nas súas continuas aparicións ou polos seus amigos podemitas, que teñen na canle propiedade da Editorial Planeta espazo diario fixo, especialmente o "matrimonio parlamentario" que forman o Señor Iglesias e a Sra. Montero.

Estou seguro que se o avó Lara vise o que está a facer coa súa editorial o Señorito Creuheras Margenat daría a orde de trasladar o negocio a Sevilla como así lle anunciou ao corrupto Pujol i Soley cando este tentou amedrentalo nunha histórica cea no vello Palau. Só que esta vez o faría para salvar a editorial das torpezas mediáticas da súa propia familia que encomendou o negocio a un perfecto incompetente, e por máis datos amigo dos secesionistas. Vese que os 40 millóns de españois non compran libros de Planeta ou, mellor aínda, algún paxariño da Generalitat, convenceu o executivo planetario que co que venda na Catalunya independente nadará na abundancia. Desde logo comigo que non conte.

Polo demais, foi tan desastrosa a política de Comunicación que dirixiu a Vicepresidenta Sáenz de Santamaría e tan brillante a que puxo en marcha a máquina secesionista, que a estas alturas do conflito, o que queda claro é que os malos cataláns somos os que, como é o meu caso, sempre nos manifestamos tan cataláns como españois, a máis diso federalistas e republicanos e sobre todo firmes defensores da Democracia española. De nada serviu que clamásemos polo entendemento e polo diálogo, e moito menos que discrepásemos da cegueira política da Moncloa e a ineptitude dos asesores de Rajoy que nunca lle fixeron entender que o "chamado cupo vasco" era unha boa solución aos problemas económicos de Catalunya.

Agora, que xa é moi tarde, toca a liña dura e para quen nos gusta vivir en paz nada vai ser igual nos próximos anos. Comeza a semana da ira, e ninguén sabe como parar esta traxedia.