A decencia política

Non serei eu o primeiro xornalista que aplauda "o don da oportunidade" que tivo o Xuíz Velasco para solicitar un cambio de destino en plena lea sobre o financiamento do PP en Madrid, que o propio xuíz instrúe ata xuño. Nin tampouco o felicitarei pola repentina decisión de deixar en liberdade ao Señor Granados por unha fianza de catrocentos mil euros, cando nada parece cambiar na súa contorna de risco. Só quedarei coa boca aberta contemplando como despois de tanto escándalo mediático todo segue igual. 

O Ministro de Xustiza reprobado non dimite, os Fiscais tamén citados en sede parlamentaria continúan no seu sitio e, segundo me din, en posición aínda máis firme. E, en fin, ao Presidente do Goberno Don Mariano Rajoy, como diría a súa Vicepresidenta aos de Podemos, repampínflalla.

E, no medio de todo, outro Ministro do Goberno, sen que se lle caia a cara de vergoña,"xustificou" a ausencia da representación do Executivo na Xunta do Palau por razóns de estratexia política, cando aquí, o que se dilucida é se Convergència lle devolve os 6 millóns de euros que lle reclaman á centenaria institución, malia o 'non' compracente da Señora Carulla Chup Chup que, como ten tanto diñeiro, non se preocupa do "solto" sobrante. 

E que dicir do señor Junqueras! Tan nobre e honrado el, a quen se lle atribúe o pacto de sangue co President para que o que xa dixo e votou o Parlament sobre o tema non se asuma polo Govern, sentando un precedente vergoñoso para o propio político de Esquerra Republicana e, sobre todo, para a honorabilidade do propio Parlament, que merecía o maior respecto institucional posible que non se lle tivo desde a Generalitat.

Non sei o que pensarán os votantes de Esquerra Republicana, nin se como consecuencia deste caso o Grupo Parlamentario de ERC lle cantará as verdades do barqueiro ao seu líder. Antes, non fai moito, nas asembleas si que llas cantaban aos Puigcercós e Carod Rovira. Agora, como están tan preto de alcanzar poder, parece ser que non toca. É unha pena, porque ao ignorar ese valor asembleario deixaron soa á CUP no da decencia nacional de Catalunya, paso previo, moi importante creo eu, para conseguir que o referendo do si ou si, teña credibilidade entre os "non crentes", como o que aquí asina e rubrica e espera acontecementos.

Artigo publicado orixinalmente en Catalunyapress