A Artur Mas e as súas dúas Conselleiras aínda lles queda o recurso do Supremo para ter que deixar a política activa por unha longa tempada. A Quico Homs, en cambio, non. Debe deixar o seu escano no Parlamento tras a sentenza do alto Tribunal.
Ou sexa: que a cousa vai en serio, e que, por tanto, tras esta sentenza tan suave, escóndese unha advertencia moi seria para as futuras iniciativas dos pais e nais do Procés, que din estar dispostos a chegar ata as últimas consecuencias na súa desconexión do Reino de España.
Non é que cambiasen moitas cousas neste "pousado" devir dos patriotas independentistas cara á súa soada tocata e fuga senón, máis ben, o que realmente cambia é a altura do muro que o Estado puxo ante eles para que non poidan saltalo.
Agora, esa medida subiu ata o nivel dun edificio de sete pisos, que se tentas superalo a pelo e non o consegues, a caída pode ser mortal. O cal quere dicir, a efectos prácticos, que esta te pode levar directamente ao cárcere ou á intervención da autonomía da que gozas.
Se estes infelices dirixentes que nos representan en Catalunya non o entenden así --por exemplo, o dos Orzamentos da Generalitat, con partida reservada ao referendo-- pode acabar en cabreo xudicial, porque aos maxistrados non lles gusta que lles tomen o pelo, polo que as súas próximas sentenzas serían de "maior calado" para os que agora se pasan a legalidade pola entreperna estelada.
Un día destes acabarase este circo e todos volveremos rirnos coas ocorrencias dos paiasos, como cando os nosos ídolos eran os Irmáns Tonetti baixo a carpa do inmortal circo Atlas.
Os de agora, que son un calco dos "paiasos asasinos" que pululan alén do Atlántico, teñen pouca graza e ademais... dannos medo.
Oxalá que co de Quico Homs a mesura política volva polos seus foros, aínda que, pola miña idade, a vida volveume un personaxe un pelín escéptico, e non me creo que o Astut e a súa banda cambien de actitude…
Escribe o teu comentario